Willen we de risico’s op waterschaarste verminderen of vermijden, dan moeten we een balans vinden tussen watervraag en -aanbod. Dit kunnen we bereiken door slim en duurzaam watergebruik. Daarnaast is het cruciaal om de sponsfunctie van de ondergrond te herstellen, Dat kan door te focussen op meer natte natuur en groenblauwe inrichting van de bebouwde en open ruimte.
In 2020 lanceerde de Vlaamse Regering de Blue Deal om de uitrol van een structurele aanpak tegen droogte (en wateroverlast) een boost te geven. Want van alle Europese regio’s staat Vlaanderen heel hoog op de lijst wat risico’s betreft op waterschaarste en droogte. En dat heeft verschillende oorzaken.
Veel mensen die op een kleine oppervlakte wonen én waterintensieve sectoren in de landbouw en industrie leiden tot een groot watergebruik. Als het vandaag regent, dan loopt het meeste water de riolering in en verdwijnt het richting zee. De vele verharding in bebouwde gebieden helpt niet om de watervoorraden aan te vullen. Integendeel, het zorgt er net voor dat het regenwater wegstroomt via riolen en grachten en te weinig in de bodem dringt. Ook grachten en drainageleidingen werken een snelle waterafvoer in de hand. Bovendien zorgt klimaatverandering voor langere periodes van droogte, afgewisseld met hevige regenbuien. Ook dat hemelwater kunnen we onvoldoende opvangen en vasthouden. Dat maakt ons kwetsbaar voor waterschaarste en droogte.
Meer dan te focussen op de oorzaken, wil de Blue Deal werken aan structurele oplossingen. Het is een ambitieus programma dat via tal van acties de strijd tegen waterschaarste en droogte op het terrein aangaat. Door samen te werken op verschillende fronten: met een spade in de grond, via wetgeving, onderzoek, monitoring, communicatie en sensibilisering.
Ook in het Vlaams Klimaatadaptatieplan wordt verder werk gemaakt van de weerbaarheid van Vlaanderen tegen waterschaarste.
