Verlengde groeiperiode en latere bladverkleuring bij hazelaar na droogtestress
Inzicht in hoe bomen en struiken reageren op extreme droogte is belangrijk in regio’s met toenemende droogteperiodes door de klimaatwijziging, zoals in Vlaanderen.
We onderzochten de effecten van droogtestress bij hazelaar. Potplanten kregen onder gecontroleerde omstandigheden gedurende 30 dagen geen water. Daarna observeerden en analyseerden we de stresssymptomen.
- Zoals verwacht waren de stammetjes van de droogteplanten minder dik dan de controleplanten die geen droogtestress ondervonden. Opvallend was wel dat hun groei, hoewel verminderd, doorging tot in het najaar, wanneer de controleplanten hun groei al hadden gestopt. Dit wijst op een soort compensatiegroei na de droogteperiode.
- Bladverkleuring in de herfst deed zich bij de meeste droogteplanten tot 6 dagen later voor dan bij de controleplanten. Bij de zwaarst getroffen planten liep dit op tot 21 dagen.
- Ook de knopuitloop in het volgende voorjaar was vertraagd, met opnieuw de grootste vertraging bij de meest aangetaste planten.
In deze proef onderzochten we naast een lokale herkomst ook hazelaars die afkomstig zijn uit de Spaanse Pyreneeën, waar het klimaat door de hoogteligging gemiddeld kouder is dan bij ons. Deze planten ontwikkelden kleinere bladeren en vertoonden een mindere hoogtegroei in vergelijking met onze lokale hazelaars. Een kleinere blad- en dus verdampingsoppervlakte droegen vermoedelijk bij tot de iets latere verschijning van droogtestresssymptomen in ons experiment.