De rol van ILVO is in die 90 jaar geschiedenis sterk veranderd, net als de rol die landbouw, visserij en voeding spelen in Vlaanderen. ‘In de jaren na de Tweede Wereldoorlog lag de focus sterk op het opschalen van de landbouwproductie’, verduidelijkt communicatieverantwoordelijke Greet Riebbels.

‘Er was voedselschaarste en een sterke bevolkingsaangroei. Vandaag staan we voor andere uitdagingen. Denk aan de impact van landbouw of visserij op het milieu en de biodiversiteit, de gevolgen van de klimaatverandering voor onze voedselproductie, en de link tussen voeding en welvaartsziekten. Onderzoek verrichten zodat er een diverser aanbod van veilig en duurzaam geproduceerd voedsel mogelijk is: dát is onze focus.’

Innovatie is de motor van ILVO en die motor draait al 90 jaar op volle toeren. Zo is er het onderzoek naar eiwitdiversificatie. ‘We gaan met onze maatschappij naar een aangepast voedingspatroon, waarbij dierlijke eiwitten worden afgewisseld met plantaardige en andere eiwitbronnen,’ gaat Greet verder.

‘Om een lang verhaal kort te maken: de vleesconsumptie moet minder, maar dan hebben we wel alternatieven nodig. Kikkererwt is zo’n eiwitalternatief. Bovendien is die beloftevol om in Vlaanderen te worden geteeld, op voorwaarde dat er rassen ontstaan die zich goed staande houden in onze klimaat- en teeltcondities. En die tegelijk een mooie opbrengst leveren met een behoorlijk eiwitgehalte.’

‘ILVO besliste daarom om die kikkererwt te gaan veredelen. Wat dat betekent? We verbeteren de genetica van de soort om zo geschikt en performant zaaigoed te krijgen.’

Daarnaast zijn er nog veel vernieuwingen die mee door het onderzoek van ILVO tot stand kwamen . Greet verduidelijkt: ‘Met drones, geavanceerde camera’s en artificiële intelligentie screenen we akkers zodat we precies weten welke gewassen op welke plekken water, meststoffen of beschermingsmiddelen nodig hebben. Die plekken op de akker krijgen dan het nodige en niets meer. Terwijl vroeger de hele akker dezelfde behandeling kreeg.’

‘Met de nieuwe aanpak evolueren we naar een low input agriculture: met minimale middelen krijgen landbouwers een maximaal rendement, terwijl het milieu wordt ontzien en kosten worden gespaard.’