In de meeste gevallen is het aan te bevelen om na de woorden hetzelfde en dezelfde + als de vorm ik te gebruiken, omdat de zin een onderwerpsvorm vereist. U kunt die vorm vinden door de zin aan te vullen met een werkwoordsvorm. Bijvoorbeeld: Jij denkt hetzelfde als ik (denk), en niet Jij denkt hetzelfde als mij* (denk).

• Jij denkt hetzelfde als ik.
• Zij heeft hetzelfde gevoel voor humor als ik.

In sommige gevallen is zowel ik als mij mogelijk na hetzelfde of dezelfde, maar dan is er een betekenisverschil. Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is ik de correcte vorm. Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is mij correct. Die dubbele analyse is bijvoorbeeld mogelijk bij werkwoorden die een oordeel of waardering uitdrukken (zoals vinden, appreciëren, achten), bij waarnemingswerkwoorden (zoals horen, zien) en in zinnen met een meewerkend voorwerp.

• Jij apprecieerde haar om hetzelfde feit als ik. (= hetzelfde als waarom ik haar apprecieerde)
• Jij apprecieerde haar om hetzelfde feit als mij. (= hetzelfde als waarom jij mij apprecieerde)
• Hij hoorde jou op hetzelfde moment als ik. (= hetzelfde als waarop ik jou hoorde)
• Hij hoorde jou op hetzelfde moment als mij. (= hetzelfde als waarop hij mij hoorde)
• Zij gaf jou hetzelfde cadeau als ik. (= hetzelfde als ik aan jou gaf)
• Ze gaf jou hetzelfde cadeau als mij. (= hetzelfde als ze aan mij gaf)