Het werkwoord hoeven wordt gewoonlijk gevolgd door te.

• Je hoeft haar de waarheid niet te vertellen.
• Ze hoeven niet te komen.
• Ik denk dat je niet hoeft te komen.
• Hij zegt dat ik haar de waarheid niet hoef te vertellen.

Te kan wel wegvallen als de vorm hoeven wordt gebruikt als infinitief, of als meervoudige persoonsvorm in een bijzin. Ook de vorm met te is in die gevallen standaardtaal.

• Je zult niet hoeven (te) komen.
• Ik denk dat jullie niet hoeven (te) komen.
• Je zult haar de waarheid niet hoeven (te) vertellen.
• Hij zegt dat we haar de waarheid niet hoeven (te) vertellen.

Als voor hoeven al een te staat, wordt de tweede te bij voorkeur weggelaten.

• Zij lijkt daar niets voor te hoeven doen.
• Hij zal wel een reden verzinnen om niet te hoeven komen.

Als hoeven in een eindgroep staat die uit drie (of meer) werkwoorden bestaat, is weglating van te verplicht.

• Ik ben blij dat we dat niet hebben hoeven uitproberen.