Twee zinnen kunnen met elkaar verbonden worden door het nevenschikkend voegwoord en. Als de eerste zin begint met een bijwoordelijke bepaling, staat het onderwerp in die zin achter de persoonsvorm (inversie).

Als de tweede zin hetzelfde onderwerp heeft en de bijwoordelijke bepaling van de eerste zin ook op de tweede zin betrekking heeft, kan het onderwerp in de tweede zin worden weggelaten (samentrekking). Het al dan niet weglaten van het onderwerp is in zulke gevallen een stilistische keuze. Sommige taalgebruikers geven er de voorkeur aan om het onderwerp te herhalen of door een voornaamwoord te vervangen. Andere hebben geen bezwaar tegen zulke samentrekkingen.

• Toen nam hij een dik boek en begon (hij) te lezen.
• Meteen neemt ze plaats aan de tafel en steekt (ze) van wal.
• Daarna behaalde Sonja een diploma en trad (ze) in dienst bij haar vader.
• Overal stonden jongeren in groepjes bij elkaar of leunden (ze) op hoge, ronde tafeltjes.

Als de bijwoordelijke bepaling die in de eerste zin inversie veroorzaakt, geen betrekking heeft op de tweede zin, kan het onderwerp niet worden weggelaten in de tweede zin.

• Door de treinstaking konden we niet op het werk raken en we hadden een belangrijke vergadering.