De uitdrukking wie schetst mijn verbazing is ontstaan als een retorische vraag, met als voor de hand liggend antwoord dat niemand de verbazing van de spreker of schrijver kan schetsen: zo verrassend of onwaarschijnlijk is datgene wat er na het stellen van deze vraag wordt verteld.

De uitdrukking kan worden gevolgd door een bijzin met een voegwoord of door een hoofdzin.

• Wie schetst mijn verbazing toen ik hem in eigen persoon tegenkwam.
• Wie schetst mijn verbazing: de trein reed gewoon door, en liet de drommen wachtende passagiers in de kou op het perron staan.

Tegenwoordig komt ook de variant wat schetst mijn verbazing voor. De betekenis daarvan is ‘wat kan een goed beeld schetsen van mijn verbazing?'.

• En wat schetst mijn verbazing: op zaterdagmiddag werd onze nieuwe wasmachine al bezorgd.