We schrijven zomaar als één woord als het de specifieke betekenis ‘zonder reden, zonder toestemming, zonder aankondiging' heeft.

• Hij begon zomaar te lachen.
• Mag dat zomaar?
• Ik doe het zomaar.

Als het om een toevallige combinatie gaat, schrijven we de combinatie in twee woorden. Zo heeft dan de betekenis ‘op die manier' of ‘dadelijk, onmiddellijk'.

• Ik vind het zo maar raar.
• Pakken we het zo maar eens aan, of wordt het iets voor morgen?