De tuin werd in 1786-1787 aangelegd in opdracht van de laatste landcommandeur Frans von Reischach, op de hellingen van de Winterberg, ten zuiden van het kasteel. De tuin is ontworpen door architect Ghislaine-Joseph Henry ( 1754-1820) in de voor die tijd typerende ‘Engelse stijl’. Kenmerkend voor een Engelse tuin is de lijnvoering: niet langer strak geometrisch maar vlot en kronkelend. Bovendien wordt de wandelaar tijdens zijn rondgang door de tuin verrast door allerlei ‘fabriekjes’ of ‘follies’ die verschillende werelden en culturen oproepen.

Bij uitvoering van de werken werd bijzondere aandacht besteed aan de aanwezige natuurwaarden, een goede toegankelijkheid en een duurzaam beheer. De nog aanwezige erfgoedwaarden werden maximaal behouden, geconserveerd of gerestaureerd, en waar mogelijk, ook toegankelijk gemaakt. De rivier kreeg terug zijn oorspronkelijke vorm, maar werd ingericht als een ‘droge’ bedding. De kluizenaarshut, waarvan enkel nog de funderingen met enkele muurresten aanwezig waren, kreeg een eigentijdse interpretatie. Er kwam ook een vertelplek met hutten, een vaste picknick plaats en een nieuwe brug over de ‘rivier’.

Ten slotte werd er ook aandacht besteed aan de toegankelijkheid van het park. In het laagst gelegen gedeelte van de tuin, parallel met de omgrachting, werd er reeds een integraal toegankelijk pad aangelegd dat toegang geeft tot de picknickzone in de nieuwe prairietuin. Dit pad maakt overigens deel uit van een groter wandelcircuit rond het kasteel dat ook integraal toegankelijk werd gemaakt voor alle types van gebruikers. In de voormalige Engelse tuin werd het historisch padennetwerk maximaal behouden en verbeterd. Vanuit meerdere plaatsen op de wandelwegen worden er zichtassen opengehouden om het park optimaal te kunnen beleven. Vanaf nu zal de tuin terug het hele jaar toegankelijk zijn tussen zonsopgang en zonsondergang.