Verzurende emissies

Tussen 2005 en 2022 daalde de potentieel verzurende emissie (open definitie) in het Vlaamse Gewest van 11.263 tot 5.242 miljoen zuurequivalenten. Dat komt overeen met een daling van 53%. Het gaat om de som van de uitstoot van 3 verzurende stoffen: zwaveldioxide (SO₂), stikstofoxiden (NO_x) en ammoniak (NH₃). Die som wordt uitgedrukt in zuurequivalenten, waarbij het zuurvormende vermogen van elke stof in rekening wordt gebracht.

De daling van de potentieel verzurende emissie tussen 2005 en 2022 is voor een groot deel te danken aan een aanzienlijke daling van de SO₂-emissies (-82%). De NO_x- en NH₃-emissies daalden in dezelfde periode met respectievelijk 54% en 16%.

In 2022 droegen NH₃ (45%) en NO_x (44%) het meeste bij aan de verzurende emissie. Het aandeel van SO₂ was veel beperkter (12%).

De landbouw was in 2022 de belangrijkste bron van potentieel verzurende emissie (48%), gevolgd door transport (26%), industrie (14%) en energie (8%).

De grootste afname tussen 2005 en 2022 was er in de sector energie (-80%). Ook de sector industrie kende een belangrijke daling (-55%). Beide sectoren stoten vooral NO_x en SO₂ uit en de afname was vooral een gevolg van emissiereducerende maatregelen.

Ook in de sector transport was er een aanzienlijke afname (-62%). Hier gaat het vooral om de afname van de uitstoot van NO_x door strengere emissienormen.

De landbouw, met vooral uitstoot van NH₃, noteerde een afname met 20% tussen 2005 en 2022. De uitstoot door de landbouw daalde licht tot 2008 voornamelijk door de daling van de veestapel, de verhoogde voederefficiëntie, de emissiearme aanwending van dierlijke mest en de bouw van emissiearme stallen. Daarna bleef de uitstoot min of meer stabiel om vanaf 2014 weer licht te dalen.