Een erfgoedlandschap is een groter ruimtelijk geheel van erfgoedelementen en - waarden, ingebed in een ruimtelijk uitvoeringsplan (RUP).

Deze kaart geeft de spreiding weer van de woonondersteunende voorzieningen in Vlaanderen. Dit zijn voorzieningen verbonden aan de woonfunctie. Voorbeelden zijn bakkers, slagers, supermarkten, cafés of restaurants, kledingzaken, maar ook diensten zoals postkantoren, bankkantoren, gemeentehuizen, of toegankelijk buurtgroen, vrije beroepen, … Voor het overzicht en ligging van de entiteiten die deel uitmaken van de woonondersteunende voorzieningen, wordt gebruik gemaakt van data uit drie belangrijke bronnen, nl. Verrijkte Kruispuntbank van Ondernemingen, geopunt van AGIV, andere bronnen bij administraties. Uiteraard wordt er bij het gemengd gebruik van de data uit de meerdere bronnen voldoende aandacht besteed om dubbeltellingen maximaal te vermijden. De voorzieningen werden gelokaliseerd in Vlaanderen. Voor de grensgebieden kan er dus een lichte afwijking zijn op het voorzieningenniveau. Voor de volledige lijst met voorzieningen en de bijhorende bronnen, en voor meer details over de gehanteerde methode wordt verwezen naar de onderzoekstudie: Verachtert, E., I. Mayeres, L. Poelmans, M. Van der Meulen, M. Vanhulsel, G. Engelen (2016), Ontwikkelingskansen op basis van knooppuntwaarde en nabijheid voorzieningen. Deze studie werd uitgevoerd door VITO in opdracht van Departement Ruimte Vlaanderen en gepubliceerd op 29-02-2016. Zie https://www.ruimtelijkeordening.be/NL/Diensten/Onderzoek/Studies/articleType/ArticleView/articleId/8954

Deze kaartindicator geeft een inschatting weer van het aantal werknemers op de tewerkstellingslocaties, per hectare. De cijfers werden gecorrigeerd per gemeente en per economische sector. De tewerkstelling wordt eerst apart in kaart gebracht voor zowel loontrekkenden als voor de zelfstandigen, en tenslotte gesommeerd om de totale tewerkstelling per ha te bekomen (loontrekkenden + zelfstandigen). Voor meer details over de totstandkoming van dit product en de bijhorende cijfers wordt verwezen naar het technisch rapport 'Indicatoren Ruimtelijk Rendement, toestand en evolutie 2013-2019 - technische fiches' dat je terugvindt onder https://archief-algemeen.omgeving.vlaanderen.be/xmlui/handle/acd/762878

Deze kaartindicator geeft een inschatting weer van het aantal huishoudens per hectare, gecorrigeerd per gemeente. Voor deze indicator worden dezelfde basisdata gevolgd als bij de indicator ‘Inwonersdichtheid per ha’. De dataset van de bevolking beschrijft aan de hand van een puntenbestand de locatie en het aantal inwoners per adres. Dit bestand wordt aangemaakt door Digitaal Vlaanderen (DV) aan de hand van gegevens uit het Rijksregister. De locatie van de adressen wordt bepaald door een geocodering van de adressen op basis van CRAB (CRAB inwonersaantallen versie 0.1). Als proxy voor het aantal huishoudens wordt het aantal records in de dataset gebruikt (i.e. aantal adressen) waarvan het aantal inwoners niet gelijk is aan ‘0’ of ‘NoData (-99)’. Adressen waarvoor het aantal inwoners gelijk is aan 0, zijn adressen uit de CRAB-databank die niet voorkomen in het Rijksregister en waar dus niemand woont. Adressen met een ‘NoData’-waarde zijn adressen waarvoor het aantal inwoners niet precies gekend zijn. Dit is bv. het geval voor subadressen waarvan het inwonersaantal in het Rijksregister enkel gekend is op huisnummerniveau en niet per subadres. Het totaal aantal huishoudens in Vlaanderen volgens deze aanname is lager dan het totale aantal huishoudens gerapporteerd door de FOD Economie. Voor dit verschil wordt de dataset gecorrigeerd op het niveau van de gemeenten op basis van de statistieken van het aantal huishoudens per gemeente. Hiervoor wordt eerst de som gemaakt van het aantal huishoudens per gemeente op basis van het puntenbestand. Vervolgens wordt de factor berekend van deze som ten opzichte van het gerapporteerde aantal huishoudens door Statbel. Deze factor wordt vervolgens toegepast op alle adrespunten. Indien in een bepaalde gemeente bijvoorbeeld 5% minder huishoudens worden berekend op basis van het puntenbestand ten opzichte van de StatBel-statistiek, wordt op elke puntlocatie het aantal huishoudensmet 5% verhoogd. Dit gecorrigeerde puntenbestand wordt vervolgens opgeschaald naar een resolutie van 1 ha door voor iedere hectarecel de som te maken van het gecorrigeerde aantal huishoudens. Voor meer details over de totstandkoming van dit product en de bijhorende cijfers wordt daarom nu verwezen naar het technisch rapport 'Indicatoren Ruimtelijk Rendement, toestand en evolutie 2013-2019 - technische fiches' dat je terugvindt onder https://archief-algemeen.omgeving.vlaanderen.be/xmlui/handle/acd/762878

Deze kaartindicator toont per ha het aantal huishoudens die goed of zeer goed voorzien zijn van metropolitane voorzieningen op fietsafstand. De kaart met het niveau aan 'basisvoorzieningen per ha' wordt hiervoor in 4 categorieën verdeeld: matig, beperkt, goed en zeer goed voorzien. Enkel voor de gebieden die goed en zeer goed voorzien zijn, wordt de kaart van de huishoudens 2013 gebruikt en dus beperkt tot die gebieden. De huishoudens die beperkt of matig bediend worden door metropolitane voorzieningen worden bijgevolg niet getoond. Welke voorzieningen meegenomen werden om de metropolitane voorzieningen te definiëren kan teruggevonden worden in het eindrapport van de onderzoeksstudie: Verachtert, E., I. Mayeres, L. Poelmans, M. Van der Meulen, M. Vanhulsel, G. Engelen (2016), Ontwikkelingskansen op basis van knooppuntwaarde en nabijheid voorzieningen. Deze studie werd uitgevoerd door VITO in opdracht van Departement Ruimte Vlaanderen en gepubliceerd op 29-02-2016. Zie https://www.ruimtelijkeordening.be/NL/Diensten/Onderzoek/Studies/articleType/ArticleView/articleId/8954 Voor het bepalen van (een benadering van) het aantal huishoudens per ha werd gebruik gemaakt van de indicator 'huishoudensdichtheid per ha' die gecreëerd werd op de volgende manier. De dataset van de bevolking beschrijft aan de hand van een puntenbestand de locatie en het aantal inwoners per adres. Dit bestand (beta-versie) werd aangemaakt door Agentschap Informatie Vlaanderen (AIV) aan de hand van gegevens uit het Rijksregister (op datum van 2 maart 2013). De locaties werden bepaald door een geocodering van de adressen op basis van CRAB (versie 2013). Als proxy voor het aantal huishoudens werd het aantal adressen in de dataset gebruikt. .Op basis van het puntenbestand van het AIV werd in eerste instantie het aantal huishoudens per hectare berekend door de het aantal objecten in de adressendataset per hectare-cel te sommeren. De grootste uitschieters werden verwijderd uit de kaart. Voor meer details over deze indicator zie het rapport ‘indicatoren ruimtelijk rendement’ dat terug te vinden is onder: https://www.ruimtelijkeordening.be/NL/Diensten/Onderzoek/Studies/articleType/ArticleView/articleId/9077

Deze indicator geeft een inschatting van het gemiddelde aantal inwoners per huishouden per hectare. Voor iedere hectarecel wordt daarvoor de waarde van het aantal inwoners gedeeld door het aantal bewoonde adrespunten (als proxy van huishoudens) in de hectarecel. Voor deze indicator worden dezelfde basisdata gevolgd als bij de indicator ‘Inwonersdichtheid per ha’ en 'huishoudensdichtheid per ha' . De dataset van de bevolking beschrijft aan de hand van een puntenbestand de locatie en het aantal inwoners per adres. Dit bestand wordt aangemaakt door Digitaal Vlaanderen (DV) aan de hand van gegevens uit het Rijksregister. De locatie van de adressen wordt bepaald door een geocodering van de adressen op basis van CRAB (CRAB inwonersaantallen versie 0.1). Als proxy voor het aantal huishoudens wordt het aantal records in de dataset gebruikt (i.e. aantal adressen) waarvan het aantal inwoners niet gelijk is aan ‘0’ of ‘NoData (-99)’. Adressen waarvoor het aantal inwoners gelijk is aan 0, zijn adressen uit de CRAB-databank die niet voorkomen in het Rijksregister en waar dus niemand woont. Adressen met een ‘NoData’-waarde zijn adressen waarvoor het aantal inwoners niet precies gekend zijn. Dit is bv. het geval voor subadressen waarvan het inwonersaantal in het Rijksregister enkel gekend is op huisnummerniveau en niet per subadres. Het totaal aantal huishoudens in Vlaanderen volgens deze aanname is lager dan het totale aantal huishoudens gerapporteerd door de FOD Economie. Voor dit verschil wordt de dataset gecorrigeerd op het niveau van de gemeenten op basis van de statistieken van het aantal huishoudens per gemeente. Hiervoor wordt eerst de som gemaakt van het aantal huishoudens per gemeente op basis van het puntenbestand. Vervolgens wordt de factor berekend van deze som ten opzichte van het gerapporteerde aantal huishoudens door Statbel. Deze factor wordt vervolgens toegepast op alle adrespunten. Indien in een bepaalde gemeente bijvoorbeeld 5% minder huishoudens worden berekend op basis van het puntenbestand ten opzichte van de statistiek, wordt op elke puntlocatie het aantal huishoudens met 5% verhoogd. Meer details over de totstandkoming van dit product en de bijhorende cijfers wordt daarom nu verwezen naar het technisch rapport 'Indicatoren Ruimtelijk Rendement, toestand en evolutie 2013-2019 - technische fiches' dat je terugvindt onder https://archief-algemeen.omgeving.vlaanderen.be/xmlui/handle/acd/762878

Deze kaart geeft de spreiding weer van de voorzieningen in een lint in Vlaanderen. Voor de linten werd er gebruik gemaakt van de algoritmisch gegenereerde linten zoals beschreven in het technisch rapport: Vermeiren Karolien, Poelmans Lien, Pisman Ann, Vanacker Stijn, Willems Peter en Guy Engelen (2018), Kernen, linten, verspreide bebouwing in Vlaanderen. Morfologische indeling van bebouwing in Vlaanderen, studie uitgevoerd in opdracht van het Vlaams Planbureau voor Omgeving. De informatie over de voorzieningen werd gehaald uit de resultaten van de onderzoekstudie: Verachtert, E., I. Mayeres, L. Poelmans, M. Van der Meulen, M. Vanhulsel, G. Engelen (2016), Ontwikkelingskansen op basis van knooppuntwaarde en nabijheid voorzieningen. Deze studie werd uitgevoerd door VITO in opdracht van Departement Ruimte Vlaanderen en gepubliceerd op 29-02-2016. Zie https://www.ruimtelijkeordening.be/NL/Diensten/Onderzoek/Studies/articleType/ArticleView/articleId/8954

Deze kaart geeft voor iedere locatie in het Vlaamse en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest aan wat het totale basisvoorzieningenniveau is op een schaal van 0 tot 1, als gevolg van de berekening van de nabijheid (volgens welbepaalde parameters) van basisvoorzieningen en dit voor referentiejaar 2015. Basisvoorzieningen zijn voorzieningen die nodig zijn om het dagelijkse leven te organiseren en deel te nemen aan het maatschappelijk leven. Voorbeelden zijn: een kleuter- en basisschool, kinderopvang, huisarts, apotheek, voedingswinkel, postpunt en (publieke) ontmoetingsruimten binnen en buiten. De berekening gaat uit van de ligging van de individuele basisvoorzieningen en vervolgens wordt uitgemaakt welke 1-ha-cellen binnen wandel- of fietsafstand gelegen zijn van de totaliteit van de basisvoorzieningen. In verschillende stappen worden (1) de basisvoorzieningen geaggregeerd tot een inhoudelijk-technisch verwerkbare set, (2) gewogen naargelang hun aantal in de nabije omgeving, en (3) afstandsgewogen gesommeerd. Om de basisvoorzieningen te selecteren en aggregeren werd in totaal rekening gehouden met 50 verschillende soorten voorzieningen , ingedeeld in vier types: onderwijs, cultuur en sport, zorg en woonondersteunende voorzieningen, . De voorzieningen in Brussel werden indien mogelijk aangevuld met informatie van het Agentschap Territoriale Ontwikkeling (ATO, 2010). Voor de volledige lijst met voorzieningen en de bijhorende bronnen, en voor meer details over de gehanteerde methode van de functies voor het afstandsverval, de aggregatie en de onderlinge weging wordt verwezen naar het eindrapport en het syntheserapport dat je terugvindt op https://www.ruimtelijkeordening.be/NL/Diensten/Onderzoek/Studies/articleType/ArticleView/articleId/8954

Deze indicator geeft een inschatting van het gemiddelde aantal inwoners per huishouden per hectare. Voor iedere hectarecel wordt daarvoor de waarde van het aantal inwoners gedeeld door het aantal bewoonde adrespunten (als proxy van huishoudens) in de hectarecel. Voor deze indicator worden dezelfde basisdata gevolgd als bij de indicator ‘Inwonersdichtheid per ha’ en 'huishoudensdichtheid per ha' . De dataset van de bevolking beschrijft aan de hand van een puntenbestand de locatie en het aantal inwoners per adres. Dit bestand wordt aangemaakt door Digitaal Vlaanderen (DV) aan de hand van gegevens uit het Rijksregister. De locatie van de adressen wordt bepaald door een geocodering van de adressen op basis van CRAB (CRAB inwonersaantallen versie 0.1). Als proxy voor het aantal huishoudens wordt het aantal records in de dataset gebruikt (i.e. aantal adressen) waarvan het aantal inwoners niet gelijk is aan ‘0’ of ‘NoData (-99)’. Adressen waarvoor het aantal inwoners gelijk is aan 0, zijn adressen uit de CRAB-databank die niet voorkomen in het Rijksregister en waar dus niemand woont. Adressen met een ‘NoData’-waarde zijn adressen waarvoor het aantal inwoners niet precies gekend zijn. Dit is bv. het geval voor subadressen waarvan het inwonersaantal in het Rijksregister enkel gekend is op huisnummerniveau en niet per subadres. Het totaal aantal huishoudens in Vlaanderen volgens deze aanname is lager dan het totale aantal huishoudens gerapporteerd door de FOD Economie. Voor dit verschil wordt de dataset gecorrigeerd op het niveau van de gemeenten op basis van de statistieken van het aantal huishoudens per gemeente. Hiervoor wordt eerst de som gemaakt van het aantal huishoudens per gemeente op basis van het puntenbestand. Vervolgens wordt de factor berekend van deze som ten opzichte van het gerapporteerde aantal huishoudens door Statbel. Deze factor wordt vervolgens toegepast op alle adrespunten. Indien in een bepaalde gemeente bijvoorbeeld 5% minder huishoudens worden berekend op basis van het puntenbestand ten opzichte van de statistiek, wordt op elke puntlocatie het aantal huishoudens met 5% verhoogd. Meer details over de totstandkoming van dit product en de bijhorende cijfers wordt daarom nu verwezen naar het technisch rapport 'Indicatoren Ruimtelijk Rendement, toestand en evolutie 2013-2019 - technische fiches' dat je terugvindt onder https://archief-algemeen.omgeving.vlaanderen.be/xmlui/handle/acd/762878

Deze kaartindicator toont per ha het aantal huishoudens die goed of zeer goed voorzien zijn van basisvoorzieningen op wandelafstand en fietsafstand. De kaart met het niveau aan 'basisvoorzieningen per ha' wordt hiervoor in 4 categorieën verdeeld: matig, beperkt, goed en zeer goed voorzien. Enkel voor de gebieden die goed en zeer goed voorzien zijn, wordt de kaart van de huishoudens 2013 gebruikt en dus beperkt tot die gebieden. De huishoudens die beperkt of matig bediend worden door basisvoorzieningen worden bijgevolg niet getoond. Welke voorzieningen meegenomen werden om de basisvoorzieningen te definiëren kan teruggevonden worden in het eindrapport van de onderzoeksstudie: Verachtert, E., I. Mayeres, L. Poelmans, M. Van der Meulen, M. Vanhulsel, G. Engelen (2016), Ontwikkelingskansen op basis van knooppuntwaarde en nabijheid voorzieningen. Deze studie werd uitgevoerd door VITO in opdracht van Departement Ruimte Vlaanderen en gepubliceerd op 29-02-2016. Zie https://www.ruimtelijkeordening.be/NL/Diensten/Onderzoek/Studies/articleType/ArticleView/articleId/8954 Voor het bepalen van (een benadering van) het aantal huishoudens per ha werd gebruik gemaakt van de indicator 'huishoudensdichtheid per ha' die gecreëerd werd op de volgende manier. De dataset van de bevolking beschrijft aan de hand van een puntenbestand de locatie en het aantal inwoners per adres. Dit bestand (beta-versie) werd aangemaakt door Agentschap Informatie Vlaanderen (AIV) aan de hand van gegevens uit het Rijksregister (op datum van 2 maart 2013). De locaties werden bepaald door een geocodering van de adressen op basis van CRAB (versie 2013). Als proxy voor het aantal huishoudens werd het aantal adressen in de dataset gebruikt. .Op basis van het puntenbestand van het AIV werd in eerste instantie het aantal huishoudens per hectare berekend door de het aantal objecten in de adressendataset per hectare-cel te sommeren. De grootste uitschieters werden verwijderd uit de kaart. Voor meer details over deze indicator zie het rapport ‘indicatoren ruimtelijk rendement’ dat terug te vinden is onder: https://www.ruimtelijkeordening.be/NL/Diensten/Onderzoek/Studies/articleType/ArticleView/articleId/9077

Overzicht van de jachtterreinen die opgenomen zijn op goedgekeurde jachtplannen. Een jachtterrein is een aaneengesloten terrein, dat uit één of meer percelen bestaat waarop eenzelfde jachtrechthouder of een groep van jachtrechthouders het jachtrecht heeft.De goedkeuring van een jachtplan is in overeenstemming met Afdeling 1 van het Besluit van de Vlaamse Regering houdende de administratieve organisatie van de jacht in het Vlaamse Gewest van 25 april 2014 (B.S. 12 juni 2014). Een voorstel van jachtplan moet jaarlijks voor 1 april door een jachtrechthouder of de wildbeheereenheid ingediend worden bij de arrondissementscommissaris van de provincie waarin het jachtterrein of het grootste gedeelte ervan ligt. De betrokken arrondissementscommissaris keurt voor 1 juli het jachtplan goed, nadat hij eventueel aanpassingen heeft aangebracht, overeenkomstig artikel 31 en 32 van bovengenoemd Besluit.Een jachtplan kan worden aangepast in de loop van een jachtseizoen. Een aanpassing kan echter geen betrekking hebben op een uitbreiding van het jachtterrein.Indien geen nieuw voorstel van jachtplan of een verklaring van behoud van een ongewijzigd jachtplan wordt ingediend vóór 1 april van een lopend jaar, vervalt de goedkeuring van het jachtplan van het vorige jaar automatisch op 1 juli.

Overzicht van de werkingsgebieden van de door de Vlaamse Regering erkende wildbeheereenheden zoals bedoeld in Art 12 van het Jachtdecreet.Een wildbeheereenheid is een door de Vlaamse Regering erkend samenwerkingsverband tussen jachtrechthouders binnen een ruimtelijk begrensd gebied (het zg. WBE-werkingsgebied).Het werkingsgebied van een wildbeheereenheid omvat verschillende jachtterreinen waarop aan planmatig wildbeheer wordt gedaan, gericht op het handhaven en/of ontwikkelen van een ecologisch verantwoord wildbestand als onderdeel van een breder faunabeheer. De ligging en oppervlakte van het werkingsgebieden vormen belangrijke voorwaarden om als wildbeheereenheid erkend te worden (en blijven) door de Vlaamse overheid.