Aslijnen van de wegen in de Atlas der Buurtwegen waar een wijzigingsdossier van toepassing is. De gegevens bevatten de wijzigingen tot 31 augustus 2019. Dossiers vanaf 1 september 2019 vallen onder de bevoegdheid van de steden en gemeenten.

Is er voldoende kraanwater beschikbaar? Dat monitoren de Vlaamse watermaatschappijen voortdurend en melden ze aan de VMM.

De Europese kaderrichtlijn Water stelt als doel de “goede toestand” voor de waterlichamen voorop. Voor natuurlijke oppervlaktewateren betekent dit onder meer een goede ecologische toestand. Voor kunstmatige en sterk veranderde oppervlaktewateren kunnen de doelstellingen lager liggen (= goed ecologisch potentieel). De biologische kwaliteitselementen fytoplankton, macrofyten, fytobenthos, macro-invertebraten en vissen en een aantal hydromorfologische, chemische en fysisch-chemische parameters bepalen de ecologische toestand. Bij de eindbeoordeling worden de waterlichamen ingedeeld in klassen (“zeer goed”, “goed”, “matig”, “ontoereikend” en “slecht”). Daarbij bepaalt de minst goede score de eindscore (“one out all out”).

Drinkwater kan zowel uit grond- als oppervlaktewater geproduceerd worden. Het water waaruit drinkwater gewonnen wordt, wordt “ruwwater” genoemd. Deze indicator geeft aan hoeveel ruwwater de drinkwatermaatschappijen in Vlaanderen gebruiken, voornamelijk om er drinkwater van te maken (een klein deel wordt ook verkocht als ruwwater of gaat verloren tijdens de productie) en wat daarbij de aandelen van grond- en oppervlaktewater zijn. Het drinkwater dat in Vlaanderen verbruikt wordt, wordt echter niet enkel in Vlaanderen zelf geproduceerd. Zo wordt drinkwater aangekocht in Wallonië, Nederland, Frankrijk … Ook verkopen de watermaatschappijen actief in Vlaanderen drinkwater voor gebruik buiten Vlaanderen. Om de impact van drinkwaterproductie op de waterhuishouding in Vlaanderen in beeld te brengen, wordt hier enkel rekening gehouden met het ruwwater dat in Vlaanderen zelf gewonnen wordt.

Jaarlijks rapporteert de VMM over de uitstoot van de broeikasgassen in Vlaanderen vanaf 1990, voor de verschillende sectoren en voor de verschillende gassen (CO2, CH4, N2O, HFK's, PFK's, SF6 en NF3). Vanaf 2005 loopt het Europees Emissiehandelsysteem (ETS). Dit omvat de belangrijkste emissies van de energiesector en de industrie. Daartoe wordt vanaf 2005 ook een opsplitsing gemaakt van de totale broeikasgasuitstoot in een ETS- en een niet-ETS-deel (emissies door transport, huishoudens, handel & diensten, landbouw en enkele kleine onderdelen van de sectoren industrie en energie).

Bij de beoordeling van de biologische waterkwaliteit wordt gebruikgemaakt van de MMIF (Multimetrische Macro-invertebratenindex Vlaanderen). Macro-invertebraten zijn grotere, met het blote oog waarneembare ongewervelden, zoals insecten(larven), weekdieren, kreeftachtigen, wormen e.d. De MMIF houdt o.a. rekening met het totaal aantal aangetroffen taxa, de diversiteit en de gevoeligheid voor vervuiling ervan.

Deze grafiek geeft de evolutie weer van de jaargemiddelde BaP-concentratie als maat voor de totale PAK-concentratie in lucht.

Grondwater is kwalitatief hoogwaardig water met een veel stabielere samenstelling dan oppervlaktewater. Dit maakt grondwater aantrekkelijk voor o.a. de drinkwatervoorziening, de industrie en de landbouw (drinkwater vee en irrigatie). Om grondwater op te pompen is een vergunning nodig. Meestal wordt echter slechts een deel van het vergund debiet ook effectief opgepompt. Bedrijven (bv. drinkwaterproducenten) nemen immers vaak een marge om de bedrijfszekerheid veilig te stellen. Naast de gekende zijn er vermoedelijk nog veel niet gekende winningen. Het gaat dan over kleine winningen (< 500 m³/j en niet-ingedeelde), maar ook over illegale vergunningsplichtige winningen. Eind 2020 bedroeg het totale vergunde debiet voor de winning van grondwater 385 miljoen m³ per jaar, waarvan 65% voor de productie van drinkwater. In de periode 2000-2020 is het totale vergunde debiet voor de winning van grondwater met 24 % gedaald.

Het zeeniveau wordt op wereldschaal beïnvloed door tal van factoren, waaronder volumeverandering van een watermassa bij veranderende temperaturen; uitwisseling van watermassa met (afsmeltende) ijskappen en gletsjers op het land; veranderende opslag van water op het land (zowel oppervlaktewater als grondwater). Een temperatuurstijging (bv. onder invloed van broeikasgasemissies van menselijke oorsprong) kan leiden tot een uitzetting van het zeewater en de afsmelting van de ijskappen, met een stijging van de zeespiegel en groter overstromingsgevaar in lager gelegen gebieden tot gevolg. Ook uitputting van grondwatervoorraden (onder invloed van oplopende temperaturen) draagt bij aan de zeespiegelstijging doordat opgepompt en gebruikt grondwater uiteindelijk grotendeels afvloeit naar de zee.

De Vlaamse Regering wenst de herontwikkeling van verlaten bedrijventerreinen (zg. brownfields ) te stimuleren en te faciliteren door het afsluiten van convenanten met projectontwikkelaars en investeerders. Via zo’n convenant krijgen projectontwikkelaars en investeerders een aantal juridisch-administratieve en financiële voordelen bij de ontwikkeling van braakliggende en onderbenutte bedrijventerreinen. Daarmee wil de Vlaamse Regering hen ertoe aanzetten bij voorkeur verlaten sites (brownfields) te hergebruiken in plaats van nieuwe gebieden (greenfields) aan te snijden voor de ontwikkeling van industriële activiteiten, woningbouw of recreatie.

Vectorieel bestand met de indeling van Vlaanderen in hydrografische zones. De kleinste onderverdeling (vha-zones) zijn captatiezones van een VHA-waterloop of deel van een VHA-waterloop. Deze zones zijn geaggregeerd tot op het niveau van deelbekkens en bekkens, zoals bedoeld in het decreet integraal waterbeleid. De ligging van de grenzen van de VHA-zones is o.a. gebaseerd op afwatering via oppervlaktewater, reliëf en op vergelijkbare oppervlaktes van de zones. Dit bestand vormt een onderdeel van de Vlaamse Hydrografische Atlas.

De Vlaamse Regering wenst de herontwikkeling van verlaten bedrijventerreinen (zg. brownfields ) te stimuleren en te faciliteren door het afsluiten van convenanten met projectontwikkelaars en investeerders. Via zo’n convenant krijgen projectontwikkelaars en investeerders een aantal juridisch-administratieve en financiële voordelen bij de ontwikkeling van braakliggende en onderbenutte bedrijventerreinen. Daarmee wil de Vlaamse Regering hen ertoe aanzetten bij voorkeur verlaten sites (brownfields) te hergebruiken in plaats van nieuwe gebieden (greenfields) aan te snijden voor de ontwikkeling van industriële activiteiten, woningbouw of recreatie.