Christoph, kan je ons meenemen naar het begin? Hoe is het idee van de Technical Academy ontstaan?
“De fabriek in Wevelgem telt zo’n duizend medewerkers: arbeiders, techniekers, bedienden, laboranten… een enorme diversiteit. Toen we drie jaar geleden begonnen met de Technical Academy, stonden we voor een grote uitdaging: techniekers vinden én houden in de regio. Niet evident, zeker niet in een krappe arbeidsmarkt. In plaats van enkel te blijven zoeken naar de witte raaf, hebben we gekozen om te investeren in onze eigen mensen. Zo wilden we bestaande talenten bij onze eigen medewerkers versterken én nieuwe competenties opbouwen.”

Hoe vertaalde zich dat naar de praktijk?
“Onze focus lag op drie doelgroepen: operatoren die wilden doorgroeien naar technische functies, huidige techniekers die hun kennis wilden verdiepen, en tenslotte jongeren uit technische scholen.” “Voor elk van de doelgroepen hebben we leerlijnen ontwikkeld waarbij praktijkervaring, directe toepassing en zelfgestuurd leren centraal stonden.”

Zelfgestuurd leren, dat klinkt erg praktijkgericht?
“Zeker, en dat was precies wat we wilden.” Leren moest zo toegankelijk mogelijk worden, en nauw aansluiten bij de realiteit van de werkvloer. In onze Technical Academy kunnen mensen zelfstandig aan de slag wanneer het hen uitkomt — zelfs ’s nachts of in het weekend. Dankzij e-learnings gekoppeld aan realistische demo-opstellingen kunnen ze stap voor stap vaardigheden inoefenen, in een veilige en herkenbare setting. Geen klassikale theorie, maar leren door te doen: experimenteren, fouten maken, opnieuw proberen. Door het leerproces dicht bij de praktijk te brengen, wordt het niet alleen effectiever, maar ook aantrekkelijker.”

Hoe zorgde je ervoor dat mensen effectief gemotiveerd waren om te leren?
“Voor veel operatoren was de job vrij repetitief. Door te tonen dat ze via de Academy konden doorgroeien naar een meer technische rol — mét zicht op interne attesten — creëerden we een aantrekkelijke kans. Belangrijk daarbij was ook dat ze tijdens de werkuren kunnen leren. Geen extra uren, geen verplichtingen. Alles draaide rond intrinsieke motivatie: de goesting om zelf beter te worden.”

Wat maakte jullie aanpak uniek?
“Naast de sterke link met de praktijk, hebben we sterk ingezet op de manier waarop de Academy werd opgebouwd en vormgegeven. Ze moest visueel aantrekkelijk zijn en mensen meteen aanspreken. We ontwikkelden een eigen huisstijl en werkten met realistische demo-opstellingen, op kleine schaal nagebouwd. In de Academy kunnen mensen effectief met hun handen leren: voelen, sleutelen, uitproberen. Zo sluit de leerervaring aan bij hoe arbeiders het liefst leren: al doende.”

Je sprak ook over samenwerking met scholen. Hoe past dat binnen het project?
“Scholen speelden een dubbele rol: ze stuurden hun studenten naar onze Academy voor stages en opleidingen, én ze hielpen mee aan de ontwikkeling van nieuwe demomachines. Dat was voor ons allebei heel waardevol. Zij hielpen mee met het maken van onze op maat gemaakte oefeninstallaties en kregen daardoor ook de kans om te werken met industrieel materiaal. Materiaal dat doorgaans grote investeringen vergt. Ook dat stimuleert informeel leren: jonge mensen experimenteren, maken fouten, leren door te bouwen en verbeteren.”

Wat neem jij persoonlijk mee uit dit project?
“Voor mij bevestigt het hoe krachtig praktijkgericht leren kan zijn, zeker in een omgeving waar mensen gewoon zijn om met hun handen te werken. Door leren tastbaar te maken en dicht bij de werkvloer te houden, maak je het voor iedereen toegankelijk. Mensen groeien, niet omdat het moet, maar omdat ze het zelf willen.”

En vandaag?
“Intussen werk ik bij Ontex, opnieuw als L&D-specialist. Daar rol ik wereldwijd een learning management systeem uit om on-the-job leren nog beter te ondersteunen. Ook daar staat informeel leren centraal: leren gebeurt op de werkvloer, in de praktijk, en we moeten dat als organisatie vooral faciliteren in plaats van controleren.”