Geworteld in engagement – geland in Harvard

“Ik voelde dat ik mij verder wilde verdiepen in wereldgezondheidszorg, maar wist tegelijk dat een buitenlandse studie financieel een grote uitdaging zou zijn. Ik heb dan ook op meerdere pistes ingezet: specialiseren in België, een master Global Health in Vlaanderen, of toch die internationale droom najagen. Ik hoorde over de Fayatbeurzen via een student en via de universiteit. Vanaf dat moment werd de droom concreet. Het was niet langer alleen een ideaal, maar ook een realistisch plan.”

“Het proces bestaat uit 2 sporen. Voor Harvard moest ik toelating krijgen tot het programma. Daar draait alles om je verhaal. Wat is je achtergrond? Waar wil je naartoe? Wat kun jij bijdragen? Voor mij was dat helder: als Belg met een migratieachtergrond ben ik opgegroeid met de persoonlijke ervaring dat kansen niet altijd gelijk verdeeld zijn. Dat perspectief is de basis van mijn engagement. Dat verhaal heb ik gedeeld. Harvard zoekt geen perfecte cv’s, maar authentieke profielen die een verschil willen maken. Voor de Fayatbeurs moest ik een essay schrijven over leiderschap en volgde er een jurygesprek. Omdat mijn parcours al sterk verweven was met engagement, voelde dat als een natuurlijke stap. Maar ik besef dat dat niet voor iedereen zo is. Mijn advies? Stel jezelf de vraag: hoe onderscheid ik me van anderen? Er zijn veel studenten met uitstekende punten, maar wat maakt jou uniek? Die vraag is belangrijk.”

“Mijn toelatingsbrief van Harvard kreeg ik op 14 februari. Een paar dagen later volgde het interview voor een Fayatbeurs. Dat was een intense week. Voor mij was het duidelijk: zonder beurs geen Harvard. Dus toen ik hoorde dat ik ook een Fayatbeurs kreeg, viel alles op zijn plaats. Maar tot op het laatste moment geloof je het nauwelijks. Het blijft uitzonderlijk. Ik ben dat proces ingegaan met het idee: ik zie wel, de kans is klein. En plots was het écht.”

“Het was een wereld van verschil met wat ik gewend was in Vlaanderen. Op Harvard draait alles om interactie: je leest papers, bereid je voor, en dan ga je met elkaar in gesprek: met medestudenten én professoren. Je leert niet alleen van de lesgever, maar van de discussie. Ik heb er ook geleerd hoe goed het Vlaamse onderwijs eigenlijk is. In Vlaanderen krijg je een sterke basis, een stevig academisch fundament. Dat is misschien minder zichtbaar, maar van onschatbare waarde. Harvard leerde me vooral anders denken, breder kijken, en kritisch reflecteren. Ik volgde de lessen met mensen uit alle hoeken van de wereld: India, Nigeria, Brazilië, Oekraïne, noem maar op. We brachten elk een ander perspectief mee op gezondheid en zorg. Die diversiteit heeft mijn blik verruimd. Maar tegelijk besef je ook: Harvard is niet de wereld. Het is een uitzonderlijke bubbel. Veel van mijn vrienden in België begrijpen dat niet helemaal, en dat is normaal. Je moet het meemaken om te voelen wat het met je doet. Het is intens. Verrijkend. Soms ook confronterend.”

“Zeker. Ik heb net een contract getekend om hier aan Harvard te blijven werken, aan het FXB Center for Health and Human Rights. Ik ga onderzoeksprojecten leiden en Harvard-studenten begeleiden. Een belangrijke les die ik meegeef aan nieuwe Fayatstudenten is: gebruik je universiteit. Niet misbruiken, maar benutten. Een mail versturen met een Harvard-adres opent deuren die anders gesloten blijven. Gebruik dat netwerk. Verken. Vraag. Veel van de kansen die ik kreeg, kwamen er omdat ik actief netwerkte. Niet omdat ik dag en nacht studeerde. Wel omdat ik mijn omgeving bewust benaderde.”

“Dat ging eigenlijk als vanzelf. Ik organiseerde lezingen, onthaalde Vlaamse academici en verkende mogelijke samenwerkingen tussen Harvard en Vlaamse universiteiten. Samen met enkele anderen richtte ik ook de Belgian Student Society at Harvard op. Die telt intussen meer dan 100 leden. We ondersteunen nieuwe studenten, delen ervaringen, organiseren evenementen, en bouwen bruggen tussen Vlaanderen en Boston. We maakten ook een draaiboek voor nieuwe studenten die naar Harvard komen. Zo weten ze wat ze kunnen verwachten en hoe ze het maximale uit hun tijd hier halen. De manier waarop ik die rol invulde, werd blijkbaar bijzonder gewaardeerd, gezien ik de eerste Fayatambassadeur-award heb gewonnen.”

“Durf te dromen. Maar doe ook het nodige werk: denk goed na over je verhaal, over waarom jij dit wilt en hoe je het verschil maakt. En als je de kans krijgt, grijp ze dan met beide handen. Maar beperk je niet tot het academische. Haal alles uit die ervaring. Ga naar office hours: de momenten waarop professoren beschikbaar zijn voor een gesprek. Net daar ontstaan de connecties die het verschil maken. En vooral: blijf jezelf. Je hoeft geen perfect profiel te hebben. Je moet gewoon weten wie je bent en wat je wilt bijdragen.”