Gedaan met laden. U bevindt zich op: Tussen Latijns-Amerika en een bureau in Parijs
Tussen Latijns-Amerika en een bureau in Parijs
Vanuit haar kantoor in het imposante UNESCO-hoofdkantoor in Parijs kijkt Jazmin Cevallos niet uit over de Seine, maar over digitale kaarten van mangrovenwouden duizenden kilometers verderop. Terwijl de Franse hoofdstad buiten bruist, is haar wereld die van duurzame ontwikkeling in Latijns-Amerika. Het is een job die haar op het lijf geschreven is. Met Vlaamse, Ecuadoraanse en academische wortels die reiken van archeologie tot geografie, vond ze via het Flanders Trainee Programme de plek waar al haar werelden samenkomen.
Jazmin Cevallos
Je werkt in Parijs, maar je focus ligt op mangroven in Latijns-Amerika. Hoe kwam die bijzondere combinatie tot stand?
Jazmin: “Mijn academisch pad is niet rechtlijnig. Ik startte met een bachelor Archeologie aan de KU Leuven, omdat de interactie tussen mens en natuur me altijd boeide. Gaandeweg voelde ik dat ik meer met de toekomst bezig wilde zijn dan met het verleden. Daarom maakte ik de overstap naar een master in sustainable development.
Ondanks mijn diploma voelde ik me nog niet helemaal op mijn gemak om de stap naar de werkvloer te zetten. We kregen heel veel theorie, en de stages die ik al had gedaan, waren vaak van korte duur of heel gefocust op één specifieke taak. Ik voelde dat er nog iets ontbrak en zocht een diepgaandere ervaring. Zo begon mijn zoektocht en stuitte ik via sociale media op het Flanders Trainee Programme. UNESCO stond als organisatie al langer op mijn radar, dus ik hield de vacatures in de gaten. Tot ik die ene vacature zag voor een stagiair. Die functie was mij echt op het lijf geschreven.”
Wat maakte die match zo perfect?
“Ze zochten iemand met een achtergrond in duurzame ontwikkeling, die Spaans sprak en ervaring had in Latijns-Amerika. Specifiek voor een project rond mangrovenbescherming. Mijn vader is van Ecuador, ik ben er opgegroeid en mijn thesis ging over Nicaragua.
Mijn pad van archeologie naar duurzame ontwikkeling leek misschien een omweg, maar bij UNESCO bleek het net mijn grootste sterkte.
Jazmin Cevallos
Alles klopte: mijn studies, mijn talenkennis, mijn roots. Het was echt een ‘dit ben ik’-moment. Ik solliciteerde met weinig verwachtingen en na een aantal maanden radiostilte van UNESCO had ik de hoop al opgegeven. Tot ik plots een telefoon kreeg met een uitnodiging voor een gesprek. Alles kwam in een stroomversnelling.”
En dan start je bij UNESCO. Hoe moet ik me die wereld voorstellen: van de werkcultuur tot de concrete projecten?
“De organisatie is best hiërarchisch, wat een aanpassing was. Maar het is ook een enorme leerschool in professionele communicatie. Vooral de diversiteit op de werkvloer is verrijkend. Ik werk samen met collega’s uit de hele wereld, van Portugal tot Iran. Bovendien organiseert UNESCO in het hoofdkantoor vaak boeiende evenementen, zoals concerten en tentoonstellingen. Inhoudelijk kreeg ik al snel veel verantwoordelijkheid. Zo coördineerde ik de opzet van een Massive Open Online Course over mangrovenbescherming. Dat project was meteen heel concreet en uitdagend.”
Als ik me niet vergis, kreeg je snel meer verantwoordelijkheden?
“Absoluut. Nieuwe projectvoorstellen schrijven werd een belangrijk deel van mijn takenpakket. Zo schreef ik mee aan de aanvraag voor een tweede fase van ons mangrovenproject, goed voor een financiering van één miljoen euro vanuit Vlaanderen. Een ander voorstel leverde 150.000 euro op voor een trainingscursus. Het is fantastisch om te zien dat je werk zo’n impact heeft. Mijn stage werd verlengd van 6 naar 9 maanden en ging daarna over in een contract. Intussen werk ik naast het mangrovenproject ook aan de bescherming van gletsjers, dus mijn rol blijft groeien.”
Je werkt in een internationale bubbel, toch is de link met Vlaanderen nooit ver weg. Hoe ervaar je die connectie?
“Die connectie is er op verschillende niveaus. Professioneel werken we samen met Vlaamse partners zoals het Vlaams Instituut voor de Zee en de Vrije Universiteit Brussel. Sociaal is er in Parijs een hecht netwerk. De Vlaamse diplomatieke vertegenwoordiging organiseert regelmatig evenementen waar je als trainee voor wordt uitgenodigd. Zo vierden we de Vlaamse feestdag op een boot op de Seine. Dat netwerk is ook een belangrijke steun in een stad waar een woning vinden een hele uitdaging is.
De financiële steun van het Flanders Trainee Programme was voor mij de sleutel. Zonder die beurs had ik het me nooit kunnen veroorloven om onbetaald in een dure stad als Parijs te wonen.
Jazmin Cevallos
Maar de belangrijkste link was de financiële steun van het Flanders Trainee Programme zelf. Zonder die beurs was een onbetaalde stage in een dure stad als Parijs voor mij ondenkbaar.”
Welk advies heb je nog voor anderen die dromen van een stage bij een internationale instelling zoals UNESCO?
“Mijn verhaal toont dat een onverwacht pad net je sterkte kan zijn, dus laat je niet afschrikken als je geen rechtlijnig cv hebt. Durf vooral te dromen. Het feit dat Vlaanderen investeert om jong talent de kans te geven ervaring op te doen in internationale organisaties, maakte voor mij het verschil. Zonder die steun had ik deze kans nooit kunnen grijpen. Het is de steun die een droom als deze ook echt mogelijk maakt. Doe er je voordeel mee.”
