Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap 2025
Ter gelegenheid van de Vlaamse feestdag, reikt de Vlaamse Regering eretekens uit. Met het Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap huldigt de Vlaamse Regering personen die uitzonderlijk verdienstelijk zijn geweest voor de Vlaamse Gemeenschap of het Vlaamse Gewest of die, door hun uitzonderlijke talenten, hebben bijgedragen tot het positieve imago en de uitstraling van Vlaanderen.
Nina Derwael
° Sint-Truiden, 26 maart 2000
Nina Derwael is een turnster en olympisch kampioene. Ze begon met turnen toen ze slechts 2,5 jaar oud was en trainde bij TK Sta Paraat in Hasselt. Op 11-jarige leeftijd ging ze naar de Topsportschool in Gent.
Ze heeft intussen al een indrukwekkende carrière opgebouwd. Ze won haar eerste internationale titel in 2017, toen ze Europees kampioene werd aan de brug met ongelijke leggers. Ze verdedigde die titel succesvol in 2018 en won ook zilver op de balk. In 2018 en 2019 werd ze wereldkampioene aan de brug met ongelijke leggers. In 2021 won ze aan dat toestel de gouden medaille op de Olympische Zomerspelen in Tokio.
Dat ze over een geweldig doorzettingsvermogen beschikt, bleek nog meer in de daaropvolgende jaren. In 2022 wist ze ondanks een knieblessure brons te behalen aan de brug met ongelijke leggers op de wereldkampioenschappen in Liverpool. Een schouderblessure resulteerde in 2023 in een operatie, waardoor haar deelname aan de Olympische Spelen in Parijs in 2024 lange tijd onzeker was. Maar ze raakte er en bereikte de finale en een vierde plaats op de brug met ongelijke leggers.
Dat ze na een aantal moeilijke jaren opnieuw volop plezier beleeft aan haar sport, bleek recent tijdens de Europese Kampioenschappen in Leipzig, waar ze zowel aan ‘haar’ toestel als op de balk een gouden medaille behaalde. Dit succes is uiteindelijk het orgelpunt van haar carrière geworden.
Naast haar sportieve prestaties heeft Nina Derwael meerdere keren de titel van Sportvrouw van het Jaar gewonnen en ontving ze diverse andere sportieve onderscheidingen. Ze is en blijft een bron van inspiratie voor velen.
Simon Gronowski
° Ukkel, 12 oktober 1931
Simon Gronowski is doctor in de rechten, advocaat, jazzpianist en overlevende van de Holocaust. Als elfjarige jongen overleefde hij op 19 april 1943 zijn wegvoering uit de Dossinkazerne in Mechelen naar Auschwitz-Birkenau door onderweg, in Borgloon, uit de wagon te springen van het befaamde 20ste treinkonvooi. Zijn moeder, die hem daarbij hielp, kon niet ontsnappen en werd in Auschwitz vermoord. Zijn zus wachtte enkele maanden later hetzelfde lot. Zijn vader stierf kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog van verdriet en ziekte.
Na de oorlog studeerde hij rechten en werd hij advocaat aan de Brusselse balie. Hij zet zich al zijn hele leven in om de herinnering aan de Holocaust levend te houden en geeft wereldwijd toespraken om de gruwelen van de nazi’s te herdenken en te waarschuwen voor de gevaren van antisemitisme en intolerantie. Hij gebruikt zijn persoonlijke verhaal om te pleiten voor verdraagzaamheid, vrede en mensenrechten. Hij was ook jarenlang voorzitter van de Vereniging van de Joodse Weggevoerden in België Dochters en Zonen der Deportatie.
Naast zijn werk als advocaat en zijn getuigenissen over de Holocaust is hij ook een gepassioneerd jazzpianist. Hij heeft zijn liefde voor muziek altijd behouden en deelt die passie graag met anderen.
Koenraad Tinel
° Gent, 31 maart 1934
Koenraad Tinel is een beeldhouwer en tekenaar. Al op jonge leeftijd begon hij te tekenen en piano te spelen. In 1944 vluchtten zijn ouders met hem en zijn zus naar Duitsland, een ervaring die diepe indruk op hem maakte.
Hij studeerde beeldhouwen aan het Hoger Instituut La Cambre in Brussel. Na zijn opleiding werkte hij een tijd als wetenschappelijk tekenaar bij het Koninklijk Instituut voor Natuurwetenschappen in Brussel. Hij leerde alle technieken van metaalbewerking en startte in 1963 zijn eigen smederij en later ook een bronsgieterij. In 1971 stopte hij met smeden om zich volledig te wijden aan beeldhouwen en tekenen. Hij werd docent aan de Sint-Lukas Hogeschool in Brussel en bleef daar tot 1999. Hij is bekend om zijn indrukwekkende sculpturen en tekeningen, en hij heeft talrijke tentoonstellingen in binnen- en buitenland gehad.
Ondanks zijn achtergrond als zoon van ouders die sympathiseerden met de nazi’s, heeft hij zich ingezet voor verzoening en het herdenken van de Holocaust. Samen met zijn vriend Simon Gronowski, een Joodse overlevende van de Holocaust, heeft hij verschillende projecten opgezet om de herinnering aan die donkere periode levend te houden en te pleiten voor vergeving en begrip. Opmerkelijke voorbeelden daarvan zijn het standbeeld van Holocaustslachtoffer Betty Galinsky bij de Kazerne Dossin in Mechelen en het standbeeld ter ere van Simon Gronowski in Borgloon.
Luc Van den hove
° Turnhout, 1 maart 1960
Luc Van den hove is President en Chief Executive Officer (CEO) van het Interuniversitair Micro-Elektronica Centrum (imec) sinds 1 juli 2009. Hij bracht zijn hele carrière door in het domein van chiptechnologie en digitale technologieën, zoals mogelijk gemaakt door halfgeleiders.
In 1983 behaalde hij de graad van burgerlijk ingenieur aan de KU Leuven, waar hij in 1988 ook promoveerde tot doctor in de toegepaste wetenschappen aan het departement elektrotechniek.
Bij de oprichting van imec in 1984 maakte hij deel uit van het opstartteam. Onder zijn leiding is imec uitgegroeid tot het wereldleidende R&D-centrum voor nano-elektronica, een organisatie met meer dan 5000 medewerkers, met een jaarlijks budget van meer dan een miljard euro (2024) en met kantoren in België, Nederland, de VS, het Verenigd Koninkrijk, Japan, China, Taiwan en India. Imec is ‘s werelds meest toonaangevende onderzoekscentrum op het gebied van chiptechnologie en digitale toepassingen, zoals gezondheidszorg, auto’s, artificiële intelligentie, cyberbeveiliging en 5G/6G-connectiviteit.
Sinds 2016 zit hij als onafhankelijk bestuurder in de raad van bestuur van de Proximus Groep. Hij is ook lid van het Technology Strategy Committee van ASML.
Hij is auteur of medeauteur van meer dan 200 publicaties en conferentiebijdragen. Daarnaast is hij een veelgevraagde spreker over technologische trends en toepassingen voor nano-elektronica op belangrijke topconferenties. Hij heeft meer dan 50 keynotepresentaties gegeven.
In 2023 ontving hij de Robert N. Noyce Medal vanwege zijn leiderschap in het creëren van een wereldwijd onderzoeksecosysteem in nano-elektronicatechnologie. Zijn werk heeft toepassingen mogelijk gemaakt die variëren van high performance computing tot gezondheidszorg.
Willem Vermandere
° Lauwe, 9 februari 1940
Willem Vermandere is een veelzijdige Vlaamse kleinkunstenaar, dichter, beeldhouwer, schilder en levensfilosoof. Hij zingt voornamelijk in zijn West-Vlaamse dialect en zijn liedjes behandelen vaak alledaagse thema’s, de Westhoek en de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog.
Hij begon zijn carrière in de jaren zestig en werd bekend met kleinkunstliedjes. Zijn bekendste nummers zijn onder andere “Klein ventje van Elverdinge”, “Lat mie maar lopen”, “Blanche en zijn peird” en “Bange blankeman”. Naast muziek heeft hij ook een passie voor beeldhouwkunst en schilderen.
Hij woont momenteel in Steenkerke, een deelgemeente van Veurne, waar hij in 2000 ereburger werd. In 2009 werd hij opgenomen in de Radio 2 Eregalerij voor zijn belangrijke bijdrage aan de Vlaamse muziek. Zowel de muzikale kwaliteit van zijn werk als de diepgaande en vaak filosofische teksten worden gewaardeerd.
Zijn laatste grote concert was in een uitverkocht Kursaal in Oostende op 23 juni 2024. Enkele weken later liet hij weten dat hij stopte met optreden omdat het te zwaar werd voor hem, in een afscheidstekst met de woorden “De verwarring slaat toe tussen mijn rijmen, muziekskes, en vertellementen. Dag schoon volk, stel het wel. Speel en zing maar verder en ik...blijf lopen langs de strate …”.
Ledenboek ‘Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap’
De Vlaamse Regering kent jaarlijks en tegen uiterlijk 30 juni de eretekens toe. Alle leden van de Vlaamse Regering kunnen één of meer personen voordragen. De eretekens worden uitgereikt tijdens een officiële plechtigheid op 11 juli, de Vlaamse feestdag. De personen aan wie een Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap toegekend wordt, worden opgenomen in een officieel ledenboek.