In het nieuwe detentiehuis in Olen, een kleinschalig alternatief voor de klassieke gevangenis, komen snel de eerste bewoners. Let hier ook op de bewoording: er verblijven bewoners in leefgroepen, geen gedetineerden in secties. Zij verblijven hier enkele maanden in een meer open en begeleide context, met als doel re-integratie in de samenleving. Achter de schermen werken de collega’s van Hulp- en Dienstverlening aan Gedetineerden al maanden intensief om de komst van de bewoners voor te bereiden en er de hulp- en dienstverlening op punt te zetten: Sara Buelens, beleidscoördinator, en Dominique Wouters, organisatieondersteuner, kijken ernaar uit om met hen aan de slag te gaan.

Een nieuwe start

“Voor mij voelt dit echt als een nieuwe start,” vertelt Sara. “Het concept van een detentiehuis is anders dan de gevangenis. We werken hier veel minder met organisaties die alles binnenbrengen. Een lesgever die taallessen komt brengen, bijvoorbeeld. Hier willen we dat bewoners aan hun herstel kunnen werken ook buiten de muren: gaan werken, deelnemen aan een sportactiviteit … Dat is zoeken om deze manier van werken en samenwerken met de partners vorm te geven, maar tegelijk ook erg motiverend.” Een concreet voorbeeld? “Waar in de gevangenis een leraar van buitenaf binnenkomt en een cursus geeft, zal een bewoner hier met een uitgangsvergunning naar een opleidingscentrum kunnen gaan. Het detentiehuis wil bewoners net leren die stap naar buiten te zetten.”

Partners zoals CAW, VDAB en De Rode Antraciet spelen een sleutelrol. En ook de detentiebegeleider geven hun rol een andere invulling dan de klassieke cipier. “zij nemen meer een mentorrol op voor de bewoners, en faciliteren de activiteiten. Dat geeft veel verantwoordelijkheid, maar ook kansen om bewoners sterker te maken. Wij staan hen hierin bij vanuit onze expertise in de hulp- en dienstverlening.”

De buurt betrekken

ook de buurt had heel wat vragen over het nieuwe detentiehuis. “In het begin was er bezorgdheid: wie komt hier wonen, is er gevaar voor ontsnappingen? Maar tijdens onze infomomenten merkten we dat persoonlijke gesprekken veel vertrouwen gaven. Sommige buurtbewoners boden zelfs spontaan hulp aan, zoals bij het onderhoud van de tuin. Dat menselijke contact maakt het verschil. We blijven inzetten op contact met de buurt, en voor ontmoetingen zorgen met de buurt en bewoners.”

Een groeiproces

Sara en Dominique benadrukken dat het project volop in ontwikkeling is. “We staan nog maar aan het begin. Het aanbod aan hulp- en dienstverlening zal mee groeien met de bewoners en hun noden. Participatie is daarin cruciaal: we willen dat bewoners zelf aangeven welke activiteiten of ondersteuning ze nodig hebben. Dat maakt het ook een levend project.”

“Het is een echte zoektocht,” besluit Sara. “Maar een zoektocht in de positieve zin. Samen met partners, buurt en bewoners schrijven we hier een nieuw verhaal.”