Met individueel maatwerk krijgt u als werkgever financiële ondersteuning wanneer u een persoon met een arbeidsbeperking aanwerft of tewerkstelt. Als zelfstandige kan u ook individueel maatwerk aanvragen, ter compensatie van bijkomende kosten of van uw lagere productiviteit.

WEWIS: De campagne is volgens jullie dus eerder een startmoment waar het vooral niet bij mag blijven. Heeft de campagne impact gehad op jullie eigen werkvloer?

Patrick: Sinds de campagne hangt onze foto in elk lokaal van Emino op en heb ik er een heleboel fans bij (lacht). Onze collega’s nemen onze verhalen ook mee wanneer ze in hun rol als jobcoach naar werkvloeren trekken. En sinds de start van de campagne is er ook meer vraag naar ondersteuning door Emino op de werkvloer.

Christel: Dat klopt, de vraag naar ondersteuning door Emino op werkvloeren neemt toe. De campagne zit daar zeker voor iets tussen, maar het zit natuurlijk ook voor een stuk in ons DNA als dienstverlener. Wanneer we met Emino op de werkvloer komen, zetten we echt in op de bekendmaking van individueel maatwerk, en wat dat kan betekenen voor een onderneming en de werknemer met een arbeidsbeperking.

WEWIS: Naast de bekendheid van de maatregel, welke drempels merken jullie verder op wanneer jullie spreken over individueel maatwerk bij werkgevers?

Christel: De bekendheid is het grootste probleem. Werkgevers geven soms aan dat ze wel weten dat medewerker X of Y een arbeidsbeperking heeft, maar dat ze niet wisten dat ze via individueel maatwerk ondersteuning kunnen krijgen. Verder spelen het administratieve proces en het vinden van de informatie volgens mij ook mee. Het is als werkgever niet evident om de juiste info te vinden en te begrijpen hoe je ermee aan de slag gaat als je daar niet op gewezen wordt of bij ondersteund wordt.

Els: De bekendheid van de maatregel is ook volgens mij het grootste struikelblok. Vorig jaar ben ik op een congres over inclusief ondernemen gaan spreken, en niemand had al van individueel maatwerk gehoord. Terwijl dat de geschikte plek was om reclame te maken.

Christel: Dit is natuurlijk de wereld waarin wij werken, maar daarom is het nog niet de wereld van de werkgever. Al vind ik het wel opvallend dat organisaties die zich inzetten voor tewerkstelling niet op de hoogte zijn van individueel maatwerk. Individueel maatwerk wordt in onze ervaring doorgaans vanuit de persoon met de beperking geïnitieerd, zelden vanuit de werkgever.

WEWIS: De maatregel heeft duidelijk extra bekendheid nodig bij het werkgeversveld. Wat is volgens jullie de afgelopen jaren wél veranderd op vlak van inclusieve werkvloeren?

Christel: De benaming ‘Individueel maatwerk’ heeft een heel andere connotatie dan de vroegere ‘Vlaamse ondersteuningspremie’. Het is minder stigmatiserend en zegt duidelijker wat het werkelijk is: maatwerk, op maat van het individu én het bedrijf. Individueel maatwerk toont veel meer het wederzijdse engagement dat erin besloten ligt, zowel van het bedrijf naar de werknemer als de werknemer naar het bedrijf.

Patrick: De insteek is ook anders dan vroeger. Dan werd vooral de nadruk gelegd op hoe ze ondersteuning kunnen bieden bij mijn beperking. Individueel maatwerk gaat ruimer en breder dan die beperking.

Els: Al voeg ik hier graag aan toe dat sommige zaken helaas nog hetzelfde zijn als dertig jaar geleden. Deze voormiddag had ik een brainstorm voor een project in Limburg met iemand met een arbeidsbeperking die net afgestudeerd is. En die persoon vindt nergens werk. Als ik dat verhaal hoorde, werd ik dertig jaar teruggebracht in de tijd, want ook ik botste toen op hetzelfde probleem. Ik heb toen ook ontzettend veel sollicitatiebrieven geschreven, en nooit werd ik uitgenodigd. En dat is nog steeds hetzelfde. Deuren gaan soms niet open, waardoor je geen eerlijke kans krijgt. Dat was een van de redenen waarom ik acht jaar geleden heb beslist om zelfstandige te worden. Ik wou daar niet meer tegenaan lopen.

Patrick: De maatschappij moet er meer bij stilstaan dat het voor mensen met een arbeidsbeperking om meer draait dan enkel werk. Voor mij betekent werk vooral dat ik een deel uitmaak van de maatschappij en mijn eigen centen verdien. Iedereen zegt me altijd: “Amai Patrick, jij bent zo goedgezind, voor u schijnt altijd de zon.” Dat is natuurlijk niet altijd zo, maar ik kan wel bijna leven alsof mijn beperking er niet is. Mijn eigen geld verdienen, meedraaien in de maatschappij, da’s mijn beste medicijn. Ik ga twee keer per week naar de kinesist en ik blijf dat ook doen, omdat ik zo lang mogelijk wil blijven werken. Dat is hetgeen waar ik het meeste energie uit haal.

Els: Dat klopt. Ik had evengoed kunnen kiezen voor een tegemoetkoming. Maar het is zo fijn om te kunnen zeggen dat je werkt. Ik ben zelfstandig, ik heb mijn eigen bedrijf. Mensen zijn soms zo verbaasd daarover. De maatschappij heeft zo vaak nog het idee dat mensen met een beperking niets kunnen of sowieso een tegemoetkoming krijgen.

WEWIS: Wat zou je meegeven aan werkgevers die twijfelen om iemand met een arbeidsbeperking aan te nemen?

Christel: Je hebt niets te verliezen. Geef het een kans. Dat is hetzelfde voor mij als iemand zonder beperking een kans geven, want dan weet je ook niet hoe het zal uitdraaien. Waarom zou je dan niet in zee gaan met iemand met een beperking? Zie de talenten en kijk voorbij de beperking. En heb je koudwatervrees? Laat je dan ondersteunen als werkgever. Dan kunnen we samen nagaan wat individueel maatwerk kan betekenen op je werkvloer, voor de personen in kwestie…

Els: Wat heb je te verliezen? Durf te springen als zelfstandige. Begin desnoods als zelfstandige in bijberoep, en dan kan je nog altijd zien hoe dat gaat. En laat je begeleiden; er zijn ook business coaches en dergelijke die je daarin kunnen ondersteunen.

Patrick: Als je een persoon met een beperking voor je hebt die wil werken en gemotiveerd is, dan is dat iemand die zich 150% gaat smijten, want het gaat om veel meer dan werken alleen. Mensen die het moeilijker hebben en die dan het geluk hebben om werk te vinden, die geven zich des te meer.