- verplichte registratie en termijnen
- procedure
Schenking van onroerende goederen
Als u onroerende goederen (zoals een huis, een appartement of bouwgrond) wilt schenken, dan moet u een notaris inschakelen:
- De notaris stelt een akte op.
- Die akte wordt geregistreerd.
- De ontvanger van de schenking (de begiftigde) betaalt schenkbelasting.
Bij een schenking van een onroerend goed dat niet in België ligt, is er geen registratiebelasting verschuldigd en ook geen informatieplicht.
Als de schenker van een onroerend goed overlijdt binnen 3 jaar na de schenking dan moet u het geschonken onroerend goed aangeven in de aangifte van nalatenschap. U betaalt hierop geen erfbelasting meer, maar de waarde wordt wel in aanmerking genomen voor de berekening van de erfbelasting op de overige onroerende goederen.
Schenking van roerende goederen
Roerende goederen kunnen geschonken worden bij notariële akte, via een handgift (bv. de overhandiging van een geldsom) of een bankgift (een overschrijving van geld).
- Bij een schenking van roerende goederen via een handgift of een bankgift is de registratie niet verplicht. Als u het bewijs van de schenking niet laat registreren, betaalt u geen schenkbelasting. Bij een handgift op zich wordt geen schenkbelasting geheven.
- Wanneer een notariële akte of een onderhands geschrift tot bewijs van de gedane schenking ter registratie wordt aangeboden, is de schenkbelasting verschuldigd.
Schenking zonder registratie
Als u het bewijs van de schenking niet laat registreren, betaalt u geen schenkbelasting.
Wel heeft een niet geregistreerde handgift enkele belangrijke nadelen:
- geen van beide partijen (niet de schenker, en evenmin de begiftigde) hebben een bewijs van de schenking. De registratie van de handgift kan nuttig zijn als het eigendomsrecht van de begiftigde zou worden betwist.
- als de schenker binnen de drie jaar (in sommige gevallen binnen de zeven jaar) na de schenking overlijdt, dan worden de geschonken goederen geacht nog in het patrimonium van de overleden schenker aanwezig te zijn. De geschonken goederen moeten dus worden aangegeven in de aangifte van nalatenschap van de schenker. De tarieven van de erfbelasting zijn hoger dan de schenkbelasting.
- de begiftigde heeft minder rechtszekerheid. Stel dat u bv. via handgift een belangrijke geldsom van uw ouders krijgt en hiermee de aankoop doet van een onroerend goed. De controleur van de personenbelasting zou u de vraag kunnen stellen hoe u die aankoop heeft kunnen financieren. Als u dan geen bewijs kan voorleggen, dan kan de controleur de belastbare inkomsten ramen op basis van zogenaamde 'tekenen en indiciën’.
Geregistreerde schenking van roerende goederen
- Opstellen schenkingsakte (door een notaris of onderhands)
- Registratie van de akte
- De ontvanger van de schenking (de begiftigde) betaalt schenkbelasting.
De registratie van de schenkingsakte brengt enkele voordelen mee:
- De schenking kan niet meer worden betwist door derden, want u hebt een bewijs van schenking. Daarmee kunt u, tegenover bijvoorbeeld familieleden die uw eigendomsrecht betwisten, bewijzen dat het geschonken goed van u is.
- Bovendien kunt u de fiscus aantonen met welke middelen u een belangrijke aankoop hebt gefinancierd, om een hogere raming van de belastbare inkomsten te vermijden.
- Als de schenker overlijdt binnen de drie jaar na een geregistreerde schenking, moet er geen erfbelasting worden betaald op de waarde van deze schenking.