Chinees (Standaardmandarijn) wordt omgezet via het hanyu pinyin. Het is de internationaal aanvaarde standaard voor de omzetting van modern Chinees. Bij die omzetting worden de diakritische tekens die de toon aangeven, in het Nederlands meestal weggelaten.

Pinyin is geen echt transcriptiesysteem: elk teken staat wel voor één bepaalde klank, maar de keuze van de tekens is niet gekoppeld aan de uitspraak in een bepaalde taal. Zo staat het teken q voor een [tsj]-achtige klank. Pinyin is dan ook niet juist te lezen zonder kennis van het systeem.

Het Chinees heeft geen dynamische klemtonen zoals wij die kennen. Het maakt wel gebruik van vier toonaccenten, die wij vaak niet horen. In de praktijk leggen we in het Nederlands meestal de klemtoon op de laatste lettergreep.

Chinese persoonsnamen bestaan meestal uit drie lettergrepen (karakters). De familienaam komt altijd eerst. Deng Xiaoping (of Deng Xiao Ping) is dus meneer Deng en niet meneer Xiaoping.

Een handig hulpmiddeltje als je twijfelt tussen familienaam en voornaam: de voornaam bestaat meestal uit twee lettergrepen, de familienaam meestal maar uit één. Wang Meihua is dus mevrouw Wang; Meihua, met twee lettergrepen, is haar voornaam.