Het Fins heeft niet dezelfde uitspraak als het Nederlands. Hieronder staat een overzicht van de belangrijkste principes waarmee u rekening kunt houden als u Finse woorden, in het bijzonder eigennamen, wilt uitspreken zoals in de taal van oorsprong.

Klinkers die met één teken worden geschreven, worden kort uitgesproken. Klinkers die met twee tekens worden geschreven, worden lang uitgesproken. Een toonloze e, zoals in de, bestaat niet in het Fins.

In het Fins valt de klemtoon altijd op de eerste lettergreep. Omdat Finse woorden erg lang kunnen worden, zijn er secundaire klemtonen. Doorgaans wisselen beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen elkaar af. De kleur van de klinkers blijft altijd hetzelfde. In onbeklemtoonde positie worden ze niet verdoft.

De uitspraak bij de voorbeelden hieronder is de uitspraak in het Fins. In het Nederlands worden die woorden niet noodzakelijk op die manier uitgesproken. Op de specifieke pagina’s over Finse eigennamen is de uitspraakinformatie soms een vernederlandst compromis, rekening houdend met het spellingbeeld en de ingeburgerde uitspraak. Bijvoorbeeld: bij de naam Mika Häkkinen staat [mie·kaa hak·kie·nen] in plaats van het Finse [mie·ka hek·kie·nen].