Marion vertelt hoe juiste ondersteuning op de werkvloer het verschil maakt

“Geleidelijk aan gaat het minder goed qua mobiliteit. Eerst gebruikte ik een stok, dan 2 stokken en nu verplaats ik me met een rollator. Ik werk in het Belpairegebouw. Toen ik daar voor het eerst aankwam schrok ik wel even. De grote trap die je daar ziet, is meteen een drempel. Maar eigenlijk is alles, hoewel het heel groot is, heel toegankelijk.”

“Toen ik aan de slag ging bij het Departement Werk, Economie, Wetenschap, Innovatie en Sociale Economie (WEWIS) vroeg mijn leidinggevende meteen hoe men mij kon helpen. Ik kies er bewust voor om 3 à 4 dagen per week met de auto naar Brussel te komen om daar te werken. Maar ik had een vaste werkplek nodig, zodat ik niet telkens een computertas hoefde mee te nemen. Ik kreeg dus een vast bureau, dichtbij de ingang, de koffiehoek en het toilet. Zo hoef ik nooit heel ver te lopen.

Bovendien zijn de collega’s enorm behulpzaam, ze houden daar bijvoorbeeld rekening mee bij het inboeken van vergaderingen en ze helpen me spontaan met praktische dingen, zoals de deur openen. Momenteel werkt men voor mij aan tewerkstellingsondersteunende maatregelen. Dat neemt wel wat tijd in beslag, maar komt in orde. De grootste drempels zitten eigenlijk in mijn eigen hoofd: ik vind niet dat iedereen altijd rekening met mij moet houden en heb het soms moeilijk om hulp te vragen.”