Als naam van de heilige Sint-Nicolaas (de bisschop van Myra) of de personificatie daarvan (in wie kinderen geloven) krijgt Sint een hoofdletter. De aanduiding functioneert dan als een eigennaam: ze benoemt een unieke persoon.

• Ik denk dat ik de Sint op het dak heb horen lopen.

Als het gaat om een persoon die de rol van Sinterklaas speelt, wordt sint met een kleine letter geschreven. De schrijfwijze met kleine letter is ook correct als het gaat om een voorwerp, bijvoorbeeld eetwaar of versiering, in de vorm van Sinterklaas. In beide gevallen functioneert de benaming als een soortnaam.

• Mijn zoontje raakte in de war door de vele sinten die we op straat tegenkwamen.
• Ik heb drie chocoladen sinten opgegeten.

Soms is zowel een hoofdletter als een kleine letter verdedigbaar, omdat zowel de interpretatie als eigennaam als de interpretatie als soortnaam mogelijk is.

• Ik heb een mooi Sintpak / sintpak gezien.