Met derdewereldland en ontwikkelingsland worden landen aangeduid die van rijkere landen steun krijgen bij voedselschaarste of om de economie, de gezondheidszorg en het onderwijs te verbeteren. Die benamingen hebben voor veel mensen een denigrerende bijklank.

De combinatie derde wereld werd oorspronkelijk gebruikt voor staten die niet tot de invloedssfeer van de Verenigde Staten en hun bondgenoten (eerste wereld) of tot de socialistisch-communistische invloedssfeer (tweede wereld) behoorden. Omdat de meeste van die landen weinig industrie hadden en arm waren, kreeg derde wereld ook een economische invulling: de term duidt de armste landen en regio’s van de wereld aan. Die indeling wekt de indruk dat alleen westerse landen tot de eerste wereld en dus de rijke landen kunnen behoren. Ook het woord ontwikkelingsland wordt als te generaliserend en eurocentrisch beschouwd. Beide woorden suggereren dat de landen op alle vlakken inferieur (‘derderangs’) of onderontwikkeld zijn ten opzichte van de westerse landen.

Het is aan te raden om zo specifiek mogelijk te zijn en de landen waar mogelijk te noemen. Voor een land met een sterke economische groei kan de aanduiding groeiland gebruikt worden. Voor een land met (erg) lage lonen, zijn lagelonenland, lageloonland en laaginkomensland bruikbaar. Lageloonland komt vooral in België voor, lagelonenland vooral in Nederland.

Ook globale Zuiden en mondiale Zuiden worden gebruikt als alternatief voor derde wereld. Die combinaties met Zuiden kunnen verwarrend zijn, omdat niet alle armere landen in het geografische zuiden liggen.