De Sint-Gertrudiskapel dateert uit de 17e eeuw en is opgetrokken door de omstreden graaf René de Renesse de Warfusée. De kapel is gewijd aan de vroegmiddeleeuwse heilige Gertrudis van Nijvel, vooral bekend om haar gastvrijheid tegenover pelgrims en haar zorg voor armen en behoeftigen.

Kunstenaar Ben Sledsens (1991) aanvaardde de opdracht. Hij is vooral bekend voor zijn poëtische, schijnbaar naïeve en sprookjesachtige schilderijen die je als het ware meezuigen in een utopisch universum vol frisse, paradijselijke kleuren.

Het cirkelvormige ontwerp, met een diameter van ca. 150 cm., werd een feest van kleur. Het is een compositie van rozen in diverse roodschakeringen op een blauwe achtergrond. Geen toevallige keuze, want die beide kleuren komen ook terug in het indrukwekkende altaarstuk dat de Antwerpse schilder Gerard Seghers voor het altaar van de kapel maakte in de 17de eeuw. Daarop prijkt een monumentale madonna, gehuld in een rood gewaad met daarover een blauwe mantel. Maria wordt trouwens binnen de christelijke iconografie vaak beschreven als een rozenstruik die onverwacht tot bloei komt. De symboliek van de roos is erg complex. Zij staat voor liefde, perfectie, maar ook passie en vruchtbaarheid. Daartegenover staat ook haar kwetsbaarheid: haar leven is kort, en zij wordt dan ook met sterfelijkheid, dood en beproevingen in verband gebracht. Rozen hebben ook doornen, die dan weer symbool staan voor lijden.

Los van deze associaties is er ook een rechtsreeks verband met het kasteel van Gaasbeek zelf, dat zich net zoals dat van Doornroosje middenin de natuur bevindt, waar je het letterlijk moet ‘ontdekken’. In het sprookje moet daarvoor een haast ondoordringbaar kluwen van doornige rozenstruiken bedwongen worden…