Een erflater, die een levenslang vruchtgebruik bezat, kan dit vruchtgebruik niet bij legaat vermaken, vermits dit vruchtgebruik uitdooft door zijn overlijden. Dit “legaat” blijft dus buiten beschouwing voor de heffing van de erfbelasting. De testamentaire beschikking, waarbij de erflater de wil heeft geuit dat dit vruchtgebruik toekomt aan, bijvoorbeeld, zijn nieuwe partner, moet worden beschouwd als een last die door de erflater wordt opgelegd aan zijn erfgenamen om zelf een levenslang vruchtgebruik te vestigen in hoofde van de nieuwe partner, bij akte onder de levenden.

Als de erfgenamen deze last uitvoeren is de overeenkomst houdende vestiging van het vruchtgebruik onderworpen aan het verkooprecht of het verdeelrecht, indien en in de mate dat het gaat om de vestiging van een vruchtgebruik op onroerend goed. Het gaat immers om een rechtshandeling onder bezwarende titel omdat de erfgenamen een hun door de erflater opgelegde last uitvoeren en niet handelen met begiftigingsinzicht.