Financiële tegemoetkomingen

Een pastorie of woonst bevat een woonstgedeelte en een ambtsgedeelte. Het woonstgedeelte zijn de privévertrekken voor de bedienaar van de eredienst, het ambtsgedeelte is vergaderruimte, ontvangstruimte en archiefruimte.

Het is in ieders voordeel om die 2 delen goed te onderscheiden: de inrichting, meubilering en het verbruik van de nutsvoorzieningen van het woonstgedeelte vallen ten laste van de bedienaar, dat van het ambtsgedeelte ten laste van het bestuur van de eredienst.

Het woonstrecht geldt enkel voor de bedienaar en, in voorkomend geval, diens gezin.

Als de gemeente (of provincie) de bedienaar van de eredienst geen woning ter beschikking stelt, dan heeft de bedienaar recht op een woonstvergoeding.

De woonstvergoeding is een subjectief recht van de bedienaar van de eredienst, niet van het bestuur van de eredienst. Het is een forfaitair bedrag dat de bedienaar in staat moet stellen een “passende” woning te vinden. De woning moet:

• in goede staat van onderhoud zijn
• voldoende comfort bieden
• voldoende ruim zijn om zowel het privé- als het ambtsgedeelte te waarborgen.

Het forfait wordt bepaald op basis van de werkelijke huurwaarde van de woonst, die kan variëren van de ene plaats tot de andere, volgens de lokale vereisten. Het is aannemelijk dat het bedrag wordt geïndexeerd op dezelfde wijze als de huur. Wanneer de bedienaar van de eredienst een gezin heeft, moet de gemeente/provincie instaan voor de huisvesting van het volledige gezin.

Voorafgaand overleg over de woonstvergoeding tussen de gemeente/provincie, de bedienaar van de eredienst en het representatief orgaan zorgt voor een goede verstandhouding en voorkomt langdurige administratieve en juridische geschillen. Enkel de rechtbanken zijn bevoegd om zich uit te spreken over betwistingen over het bedrag van deze vergoeding.