Verzurende emissies

Tussen 2000 en 2021 daalde de potentieel verzurende emissie (open definitie) in het Vlaamse Gewest van 13.136 tot 5.369 miljoen zuurequivalenten. Dat komt overeen met een daling van 59%. Het gaat om de som van de uitstoot van 3 verzurende stoffen: zwaveldioxide (SO₂), stikstofoxiden (NO_x) en ammoniak (NH₃). Die som wordt uitgedrukt in zuurequivalenten, waarbij het zuurvormende vermogen van elke stof in rekening wordt gebracht.

De daling van de potentieel verzurende emissie tussen 2000 en 2021 is voor een groot deel te danken aan een aanzienlijke daling van de SO₂-emissies (-86%). De NO_x- en NH₃-emissies daalden in dezelfde periode met respectievelijk 57% en 31%.

In 2021 droegen NH₃ (46%) en NO_x (44%) het meeste bij aan de verzurende emissie. Het aandeel van SO₂ was veel beperkter (10%).

De landbouw was in 2021 de belangrijkste bron van potentieel verzurende emissie (48%), gevolgd door transport (27%), industrie (14%) en energie (7%).

De grootste afname tussen 2000 en 2021 was in de sector energie (-85%). Ook de sector industrie kende een belangrijke daling (-63%). Beide sectoren stoten vooral NO_x en SO₂ uit en de afname was vooral een gevolg van emissiereducerende maatregelen.

Ook in de sector transport was er een aanzienlijke afname (-63%). Hier gaat het vooral om de afname van de uitstoot van NO_x door strengere emissienormen. In 2020 was er een sterke daling van de NO_x-uitstoot door minder verkeer omwille van de maatregelen in het kader van de Covid-19-pandemie.

De landbouw, met vooral uitstoot van NH₃, noteerde een afname met 34% tussen 2000 en 2021. De uitstoot door de landbouw daalde voornamelijk tussen 2000 en 2007 door de daling van de veestapel, de verhoogde voederefficiëntie, de emissiearme aanwending van dierlijke mest en de bouw van emissiearme stallen. Daarna bleef de uitstoot min of meer stabiel om vanaf 2014 terug licht te dalen.