Een aantal heffingen met betrekking tot de financiering van de administratie met het oog op de toepassing van bepalingen in de geneesmiddelenwet werden voorgesteld als retributies, maar de afdeling wetgeving oordeelde dat het in feite om belastingen ging. De Koning kon dan ook niet zonder meer gemachtigd worden om essentiële elementen van die belastingen, zoals de hoogte van die heffingen, vast te stellen. Mits een uitdrukkelijke en ondubbelzinnige delegatie met een verplichte bekrachtiging door de wetgever binnen een korte termijn, bepaald in de machtigingswet, is een dergelijke delegatie aanvaarbaar. Voor de delegatie van de essentiële elementen van een voorbehouden aangelegenheid is evenwel ook vereist dat de wetgever zich in de onmogelijkheid bevindt om die zelf vast te stellen, omdat de inachtneming van de parlementaire procedure hem niet in staat zou stellen om met de vereiste spoed te handelen om een doelstelling van algemeen belang te verwezenlijken. Aan die laatste voorwaarde was volgens de afdeling wetgeving evenwel niet voldaan, omdat het bedrag van de heffing al vastgesteld was en bekend was. Hooguit kon de Koning worden gemachtigd om het bestaande bedrag aan te passen, met inachtneming van de overige voorwaarden.