In artikel 8, 2°, van het ontwerp werd voorzien in de wijziging van de regeling van de geldelijke rechtspositie van de bestuursrechters die op de datum van de inwerkingtreding van het decreet van 4 april 2014 permanent benoemd waren bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen. Dat gebeurde door de toevoeging van een zin aan artikel 91, §2, van het decreet van 4 april 2014. In die zin werd bepaald dat de betrokken bestuursrechters "een salaris in de schaal A311 [ontvangen], alsook de toelagen, vergoedingen en sociale voordelen, vermeld in deel VII van het Vlaams personeelsstatuut van 13 januari 2006, met uitzondering van de prestatietoelagen".

De verwijzing in een decretale bepaling naar een reglementaire bepaling (in dit geval een bepaling uit het Vlaams personeelsstatuut) is evenwel niet zonder bezwaren. Het Grondwettelijk Hof is immers van oordeel dat wanneer de normatieve draagwijdte van een wettelijke norm, door verwijzing, wordt bepaald door wat in een besluit is geregeld, de wettelijke norm in die zin moet worden geïnterpreteerd dat wordt verwezen naar het besluit zoals het van toepassing was op de datum van de bekrachtiging en de afkondiging van de door de wetgever aangenomen wettekst.( GwH 1 september 2008, nr. 126/2008, B.6: GwH 20 november 2008. nr. 159/2008, B.4.2.)

Regelgeving bij verwijzing bemoeilijkt op zich reeds de toegankelijkheid van de betrokken tekst. Daarnaast leidt de loutere verwijzing naar het Vlaams personeelsstatuut tot rechtsonzekerheid: dat het ging om een statische verwijzing, kon slechts worden afgeleid uit een juridische redenering, maar niet uit de ontworpen tekst zelf. Die rechtsonzekerheid werd nog vergroot doordat volgens de geldende wetgevingstechnische voorschriften een verwijzing zonder vermelding van de wetshistoriek (of zonder uitdrukkelijke clichering) geacht wordt een dynamische verwijzing te zijn (Omzendbrief betreffende de wetgevingstechniek VR/2014/4, nr. 142; Beginselen van de Wetgevingstechniek. Handleiding voor het opstellen van wetgevende en reglementaire teksten Raad van State, 2008, nr. 74.1).

Het verdiende dan ook aanbeveling om het financiële statuut van de betrokkenen op een geheel autonome wijze te omschrijven in plaats van te verwijzen naar het Vlaams personeelsstatuut. Minstens moest uit de tekst van de ontworpen bepaling blijken dat het om een statische verwijzing gaat.