In artikel 2 van het ontwerp werd aan de betrokken agentschappen de bevoegdheid verleend om met het centraal tolkenbureau een samenwerkingsovereenkomst te sluiten.

ln de mate dat die overeenkomsten inhielden dat door de agentschappen door middel van een dergelijke overeenkomst verordenende bevoegdheid werd uitgeoefend ten aanzien van derden, moest opgemerkt worden dat een dergelijke bevoegdheid slechts aan een openbare instelling kan worden toevertrouwd om praktische redenen en in de mate dat de vast te stellen reglementering een zeer beperkte of een hoofdzakelijk technische draagwijdte heeft, en er mag worden van uitgegaan dat de instelling die de betrokken reglementering moet toepassen of er toezicht op moet uitoefenen, ook het best geplaatst is om die met kennis van zaken uit te werken.

In dit geval bevatte de samenwerkingsovereenkomst wel degelijk bepalingen over de wijze waarop het centraal tolkenbureau zijn opdracht moest uitvoeren ten aanzien van derden. Zo omvatte de samenwerkingsovereenkomst de nadere regels voor het inzetten van tolken en voor de uitbetaling van hun vergoeding, de nadere regels voor het toezicht op de naleving van de opdracht van het centraal tolkenbureau (artikel 17 van het ontwerp), de nadere regels voor de vergoeding van de verplaatsingskosten (artikel 11 van het ontwerp) en het concretiseren en uitbreiden van de opdracht van het centraal tolkenbureau (artikel 12, laatste lid, van het ontwerp).

Alleen als de in de samenwerkingsovereenkomst opgenomen regels een beperkte of technische draagwijdte zouden hebben, kon de ontworpen bepaling worden gebillijkt. ( Advies 58.534/1 van 18 december 2015 over een ontwerp van besluit van de Vlaamse Regering houdende de vaststelling van overkoepelende regels voor het centraal tolkenbureau voor de beleidsdomeinen Onderwijs en Welzijn, Volksgezondheid en Gezin, p.4, punt 4).