Marion, strategisch beleidsadviseur bij het Departement Werk, Economie, Wetenschap, Innovatie en Sociale Economie (WEWIS), heeft al heel lang een mobiliteitsbeperking als gevolg van een ruggenmerginfectie.

“Geleidelijk aan gaat het minder goed qua mobiliteit. Eerst gebruikte ik een stok, dan 2 stokken en nu verplaats ik me met een rollator. Toen ik na een periode van 20 jaar op verschillende kabinetten terugkeerde naar de administratie, werd het Belpairegebouw mijn vaste werkplek. Toen ik daar voor het eerst aankwam, heb ik wel eventjes in mezelf gevloekt. De grote trap die je daar ziet, is meteen een drempel. Maar eigenlijk is alles, hoewel het heel groot is, heel toegankelijk.”

“Toen ik opnieuw aan de slag ging bij WEWIS vroeg mijn leidinggevende meteen hoe men mij kon helpen. Ik kies er bewust voor om 3 à 4 dagen per week met de auto naar Brussel te komen om daar te werken. Maar ik had een vaste werkplek nodig, zodat ik niet altijd met een computertas moest zeulen. Ik kreeg dus een vast bureau, dichtbij de ingang, de koffiehoek en het toilet. Zo hoef ik nooit heel ver te lopen. Bovendien zijn de collega’s enorm behulpzaam, ze houden daar bijvoorbeeld rekening mee bij het inboeken van vergaderingen en ze helpen me spontaan met praktische dingen, zoals de deur openen. Momenteel werkt men voor mij aan tewerkstellingsondersteunende maatregelen. Dat neemt wel wat tijd in beslag, maar komt in orde. De grootste drempels zitten eigenlijk in mijn eigen hoofd: ik vind niet dat iedereen altijd rekening met mij moet houden en heb het soms moeilijk om hulp te vragen.”