Wees zuinig met nominaliseringen.

U kunt van een werkwoord gemakkelijk een zelfstandig naamwoord maken door er het lidwoord het voor te zetten, bijvoorbeeld het toekennen, het ontwikkelen, het nadenken. Zulke zelfstandige naamwoorden worden nominaliseringen genoemd. U kunt werkwoorden ook nominaliseren door een achtervoegsel als -ing of -atie te gebruiken, bijvoorbeeld de toekenning, de ontwikkeling, de acceptatie, de manipulatie. Nominaliseringen zijn niet fout, maar als u veel werkwoorden na elkaar nominaliseert, wordt uw boodschap stroef en minder levendig. Als u vervoegde werkwoorden gebruikt, is het duidelijker wie wat doet.

Voorbeelden

liever niet

maar wel

De opdracht bij het schrijven van een juridische verhandeling is het oplossen van een aantal samenhangende rechtsvragen.

Als je een juridische verhandeling schrijft, moet je een aantal samenhangende rechtsvragen oplossen.

Na het ontwikkelen van de film is het afdrukken van de geslaagde negatieven de volgende stap.

Nadat u de film ontwikkeld hebt, drukt u de geslaagde negatieven af.

Voor het aanvragen van de subsidie is het invullen van het bijgaande formulier noodzakelijk.

Om de subsidie aan te vragen, moet u het bijgaande formulier invullen.

Bij onze begeleiding is de persoonlijke situatie van de studenten het uitgangspunt en staat het oplossen van studieproblemen centraal.

Bij de begeleiding van de studenten gaan we uit van hun persoonlijke situatie. We leren hun hoe ze studieproblemen kunnen oplossen.

De toekenning van de bouwgronden aan de kandidaat-kopers gebeurt door loting.

De bouwgronden worden door loting aan de kandidaat-kopers toegekend.

De kennisgeving gebeurt met een aangetekende brief door het gemeentebestuur.

Het gemeentebestuur brengt u met een aangetekende brief op de hoogte.

Nominaliseringen hebben ook het nadeel dat ze gemakkelijk tot formuleringen met voorzetselketens leiden.

Stel uw vraag
Volg Team Taaladvies op