Wetenschap geeft geen uitsluitsel over al dan niet uitzetting everzwijnen
In een artikel op de website van Het Belang Van Limburg getiteld ‘Jagers over “uitgezette evers”: “Nonsens, wetenschap spreekt dat tegen”’ op zaterdag 16 januari werd verwezen naar onderzoek van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) waaruit zou blijken dat everzwijnen bij de start van hun rekolonisatie in 2006 niet uitgezet werden. Dit genetisch onderzoek van het INBO, waarin DNA-stalen van everzwijnen in Vlaanderen tussen 2007 en 2016 geanalyseerd en vergeleken werden met een beperkte dataset uit Nederland en Duitsland, kan deze stelling echter niet bevestigen noch ontkennen: er kan op basis van deze data geen uitsluitsel gegeven worden over het feit of everzwijnen bij hun terugkeer wel of niet werden uitgezet.
Wat dit onderzoek wel duidelijk maakt is dat de rekolonisatie van everzwijnen is begonnen vanuit twee genetisch verschillende bronnen rond de Zwarte-beek-vallei en het Nationaal Park Hoge Kempen,. De oorsprong en de oorzaak van rekolonisatie van deze everzwijnen (uitzettingen, uitbraak, natuurlijke migratie vanuit andere populaties of dergelijke) kan aan de hand van dit onderzoek niet achterhaald worden. Wel blijkt uit de beschikbare afschotgegevens dat er in die beginjaren geografisch geen connectie te vinden was tussen die twee startpopulaties in Vlaanderen en populaties uit Wallonië, Nederland of Duitsland.
Vanaf 2015 duikt er ook een derde genenpoel op in Vlaanderen die wel in verbinding staat met de Nederlandse populatie. Dit laat ons toe te besluiten dat er vanaf 2015 natuurlijke verspreiding uit naburige populaties bevestigd kan worden. Los van de oorsprong van de everzwijnen bij de start in 2006 kunnen we dus besluiten dat het een kwestie van tijd was voordat everzwijnen op een natuurlijke manier via Nederland de grens overstaken.
Deze informatie kan worden teruggevonden is het gepubliceerde wetenschappelijke artikel en in een interview aan de Hubertus Vereniging Vlaanderen (HVV).